kaybedilen en kıymetli eşyanın, servetin, her türlü dünya saadetinin acısı zamanla unutuluyor.yalnız kaçırılan fırsatlar asla akıldan çıkmıyor ve her hatırlayışta insanın içini sızlatıyor.
şimdi ben gidiyorum. fakat ne zaman çağırırsan gelirim... nereye çağırırsan gelirim!
uzun uzun bakıştık. itimatla, birbirimizi araya araya bakıştık.
Reader Follow Recommendations
hayatta yalnız kalmanın esas olduğunu hâlâ kabul edemiyor musunuz? bütün yakınlaşmalar, bütün birleşmeler yalancıdır. insanlar ancak belirli bir hadde kadar birbirine sokulabilirler, üst tarafını uydururlar; ve günün birinde hatalarını anlayınca, üzüntülerinden her şeyi bırakıp kaçarlar.
muhakkak ki bütün insanların birer ruhu vardı, ama birçoğu bunun farkında değildi ve gene farkında olmadan geldikleri yere gideceklerdi.