Entering my Alaska Young era again and again
We won't ever escape this goddamn labyrinth, 'cause we were born to suffer, and we'll die suffering
The Weary Blues
youtu.be/rnFzpiGE25Y?si=...
Langston Hughes's “The Weary Blues,” first published in 1925, describes a black piano player performing a slow, sad blues song. This performance takes place in a club in Harlem, a segregated neighborhood in New York City. The poem meditates on the way that the song channels the suffering and
“Every time we make the decision to love someone, we open ourselves to great suffering, because those we most love cause us not only great joy but also great pain. The greatest pain comes from leaving. When the child leaves home, when the husband or wife leaves for a long period of time or for good, when the beloved friend departs to another country or dies … the pain of the leaving can tear us apart.
Still, if we want to avoid the suffering of leaving, we will never experience the joy of loving. And love is stronger than fear, life stronger than death, hope stronger than despair. We have to trust that the risk of loving is always worth taking.”
― Henri Nouwen
¢---⋆Σ
“Birini sevmeye her karar verdiğimizde, kendimizi büyük acılara açarız çünkü en sevdiklerimiz bize sadece büyük mutluluk değil, aynı zamanda büyük acı da verir. En büyük acı ayrılmaktır. Çocuk evden ayrıldığında, karı koca uzun bir süreliğine ya da temelli olarak ayrıldığında, sevgili dostumuz başka bir ülkeye gittiğinde ya da öldüğünde… Ayrılmanın acısı bizi parçalayabilir.
Yine de ayrılmanın acısını önlemek istiyorsak, sevmenin sevincini hiçbir zaman yaşayamayız. Ve aşk korkudan daha güçlüdür, yaşam ölümden daha güçlüdür, umut umutsuzluktan daha güçlüdür. Sevme riskinin her zaman alınmaya değer olduğuna güvenmeliyiz.”
― Henri Nouwen
