"Gün akşama döndü. İçimde, uzayan gölgelerle menevişlenen bir geçmiş. Yalnızlıkla yavaşlamış bir şimdi. Kirpiği kaşına değmeyen bir gelecek. Zaman bir tek eşyada sürüyor. Sürmek değil bu, pul pul dökülen heves. Ucu vazgeçmeye varan bir yılgınlık, bir gönül yorgunluğu. Dünya etimde ürperiyor. “Ben nerede değilsem orada mutlu olacakmışım gibi gelir” mi diyordu Baudelaire. Bir insandan bir söz duymak. Yoksa varlığımı duymayacağım.”
Şükrü Erbaş