Sevgili 
Şule Gürbüz ismini çok değerli ortaokul Türkçe öğretmenimden bir sohbetimiz esnasında duyduğum(bahsederken zaman masalcısı demişti ve mekanin saat ustası, mutlaka okumalısın diyince Hard diskimde hemen yerini almıştı)ve okuduktan sonra gerçekten kalemine,düşünmesine ve düşüncelerini dile getirmesine hayran kaldığım bir yazar oldu kendisi...Kıyamet emeklisi iki ciltlik ve yaklaşık dokuzyüz küsur sayfalık kitabı okumak baya zamanımı alsa da değdi...Her satırına, geçirdiği her duyguya değdi...Uzayıp giden ve ara vermeyen cümleleri anlama çabasına değdi...Kendi içimizdeki,etrafımızdaki kendisi olamayan ama olmaya çalışan ve hep arafta kalan insanları bir kere daha anlamaya değdi...Ve tabi bütün bunları bir felsefe harmanı ve fırtınasından geçirerek aktarmaya çalışınca biraz yorsa da yine değdi...Bazen Aziz,bazen Nuhu, bazen Alev,bazen Adil ve bazen de Tevhidenin duygularına giriyorsunuz...Sevgili Aziz'in kendi maddi ve manevi yolculuğuna eşlik ediyorsunuz...Ne kadar alakalı bilmiyorum ama okurken baba ile diyaloglarinda Bab'ı Aziz film kareleri canlandı aklımda...iyi okumalar herkese...Ve mutlaka Şule Gürbüz okuyun!
