her günüm sürekli bir şeyleri özlemekle geçiyor neyi özlediğimi bilmiyorum hoş bundan öncesinde çok da iyi hatırlanacak ve özlenecek bir yaşantım yoktu açıkçası.
genel olarak hep düşük modda, üzgün kaygılı sürekli stres içinde olan biriyken şu an en ufak rahatlık bile beni rahatsız hissettiriyor.
bi kafede oturmak yolda hiçbir şey düşünmeden bile kafam rahat yürümek kaygısız da durabilmek kötü hissettiriyor. Mutlu olamıyorum.
Ben iyi hissedemiyorum bütünüyle.
sürekli yaptığım her şeyi ben bunu hak ediyor muyum süzgecinden geçiriyorum.
mutlu olmamaya kodlanmış bir beyin ile mutluluğu zorlamak o kadar zor ki.
çabalıyorum bir şekilde ama yarım yamalak.
ne yapacağımı bilmiyorum tam olarak.