sulusepken üzerine
ateşli sözlerimle kandırıp
yanlış yolun karanlığından
düşmüş ruhunu kurtardığım zaman,
derin bir azap duyarak
seni saran ayıbı
pişmanlık içinde lanetledin.
unutkan vicdanını anılarınla cezalandırmak için,
benden önce olanları
tek tek bana anlatırken,
birdenbire yüzünü ellerine kapadın;
ruhundaki isyan sonunda
utançla, dehşetle sarsılarak
gözyaşlarına boğuldun
Kendine bahar yağmuru süsü vermiş bir sağanak, telaşlı yüzleri yalayarak neşeyle gezindi sulusepken... Damla damla öpücükler bıraktı beyaz gonca güllerin taze yaprakları üzerine...
Sulusepken Üzerine - VIII
Her şeyi abartıyorum, abarttıkça da tökezliyorum.
Sayfa 128 - Can yayınlarıKitabı okudu
Sulusepken Üzerine - IX
Hıçkırıklar arasında kendimden utanıyordum; ama tutamıyordum kendimi.
Sayfa 138 - Can yayınlarıKitabı okudu
