Stefan Zweig Clarissa kitabını bitirmeden intihar etmiş. Ve bir yayıncı yazarın notları ile tamamlayıp basmış kitabı. Sonunu okurken o kadar hissediliyor ki bu ayrıntı.
"Yoktan bir dünya var etmek yerine bildiğim ve sevdiğim bir dünyada olmayı tercih ederim."
Profesör bir kez daha eğildi.
"Ama yoktan var etmekten daha tatmin edici bir şey olamaz."
Bir aşık olup biteni değil, görmek istediğini görür. Aşığın kanatları vardır ama gözleri kördür. Yoluna çıkanlara aldırış etmeden aceleyle kafasına estiği yere kanat açar. İşte bu yüzden aşkı çocuğa benzetirler.
Sanki kitap okuyan kimsesizlerdendi, bilirsiniz onlar delidir ama bunun hakkında konuşacak kimseyi bulamazlar, oysa bir insanı en çok, en sevdiği kitabı anlatırken tanırdınız.