hâfız’ın kabri olan bahçede bir gül varmış,
yeniden her gün açarmış kanayan rengiyle.
gece bülbül ağaran vakte kadar ağlarmış
eski şirâz’ı hayâl ettiren rengiyle.
ölüm asûde bahâr ülkesidir bir rinde;
gönlü her yerde buhurdan gibi yıllarca tüter.
ve serin serviler altında kalan kabrinde
her seher bir gül açar, her gece bir bülbül öter.
yahya kemal
“Boğaziçi’nin serin sularının kıyısında, tepelerde, yamaçlarda, taze bahar yeşilinin arasında, mahcup, hatta mahzun ama her dem güzel olanı hatırlatan erguvanlar eski İstanbul’dan bir nebze işaret gibi, haber gibidirler…”