kaderdir insanı yakan,
geleceğine idam ipi misali dolanan,
kaderdir asıl hükümran,
ağlamakla yaralar iyileşmez.
"Her geçmişin kırık bir sırrı vardı, her sırrın da kanayan bir yarası..."
İçimde fırtınalar kopuyor fakat ben terk edilmiş bir kasaba kadar dinginim.
Yalan söyleyen insanlar, en çok gözlerinden ele verirlerdi kendilerini.
"Güven cam gibidir, bir kere kırıldı mı asla eski haline dönmez."
Çaresizlik, elini kolunu bağlayan, sinsi bir düşman misali yollarına tuzaklar kuran, güçlü bir zehirdi.
Sustuklarım serzeniş dolu bir çığlıktı, neden kimse duymuyordu?
Bana istediğim yalnızlığı bahşettikleri için, geceleri severdim.
"Anılar," diye mırıldandı sessizce. "Anılar, sonumuz olacak."
"İnsan asla yapmam dediği şeyleri yapabiliyormuş. Asla düşmem dediği çukura düşebiliyormuş. "
Sayfa 172Kitabı okudu
Zaten hep böyle olurdu.
Birileri seçim yapardı, bedelini başkaları öderdi.
Sayfa 125Kitabı okudu
Bazen,kendisine yabancılaşır insan. Yürek divanına taht kuran aciz duygularının hissettirdiği buruklukta yok olur. Nefesi yabancı, sesi yabancı, gözleri yabancı gelir.