En ağır sözlerin bile yeri farklıydı, senin ağzından çıktığı an. Farklıydı, bıraktığın her iz. Her gün biraz daha zaafım çoğalıyor, biraz daha istiyorum seni. Gün doğuyor, batıyor. Soğuyor havalar burada. Bende bıraktığın izler gibi. İnan bana ödüm kopuyor yüzünü unutursam diye. Oysa çokça seyrine dalmıştım her ayrıntının. Esprili bir dille de anlatabilirim bunu sana ama seni seviyorum bunun bir esprisi yok.
Her gün korkarak uyanıyorum, beni unutmanın korkusuyla.
Kendine iyi bak. Ya da kendine iyi bak demeyeceğim yüreğindeki bana iyi bak.