SYP
SYP
@sunayagmur
64 reader point
Joined on May 2016
Şu anda okuduğu kitaplar
Yazarımızın üçüncü kitabı da bitti.
Kitabımızda karakterimiz, boşanmış, karamsarlık içinde tekdüze bir yaşam süren bir tarih öğretmenidir. Birgün okuldaki matematik öğretmeni aracılığıyla izlediği bir filmdeki adam, kendisinin beş yıl önceki haline tıpatıp, ikiz gibi benzemektedir. Saplantıya dönüşen arayışının tedirgin edici, hatta dehşet verici sonuçlara ulaşacağını anladığında ve adamın kim olduğunu öğrendiğinde hikâye başlar. Kitap “Görünüşte birbirinin aynı olan iki insan gerçekte aynı kişi olabilir mi?” sorusu etrafında şekillenir. Afonso, Gerçek miyim?, Hangimiz kopya? gibi sorularla boğuşur.
Ne yazık ki ''Ölüm Bir Varmış Bir Yokmuş'' gibi, bu kitabı da bir süre okuduktan sonra yarım bıraktım. İlk yarısına kadar beni oldukça zorladı. Anlayamadığım ve odaklanamadığım noktalar çoktu. Odaklanma kısmında karantina bunalımımın da etkisi olduğunu düşünüyorum. Yine de ikinci bir şans verdiğim zaman bir çırpıda bitti. Spoiler vermeden şunu söyleyebilirim ki, şaşırdığım, keyif aldığım, tahmin edemediğim olayların yaşandığı bir kitap oldu.
Saramago'nun kitaplarının en sevdiğim yanı ise, yazarın benimle konuşması, soru sorması, olayla ilgili dipnot vermesi veya okurun gözden kaçırdığı şeylerden bahsetmesi. Her ne kadar çoğu kişi için odaklanma konusunda bir eksi olarak görülsede, yazım tarzının farklılığına alıştığım gibi buna da alıştım.
Keyifli Okumalar ♡
Stefan Zweig'in duygu aktarımında olağanüstü bir yeteneğe sahip olduğunu düşünüyorum. Kısa ve öz bir dille, duyguları doğru bir şekilde aktarabiliyor.
Bu kitabında ise korkuyu ve suçluluk duygusunu tattım. Zaman zaman empati kurdum, Irene ne hissettiyse bende onu hissedip, çözüm aradım, düşündüm. Bir korkuya sahip olmanın insana hayatta neleri farkettirdiğine veya insana neler yaptırabileceğine tanık oldum.
Gerçekten ''Öylesine Bir Hikaye''...
Altıncı Koğuş'u çok sevdiğim için bu kitaba da şans vermek istedim. Çünkü Çehov'un kalemini seviyorum, bana çok anlaşılır ve sade geliyor. Ailesinden, çevresinden, hayattan kendisini soyutlamış, yaşlı ve güçten düşmüş biri olduğunu düşünen bir tıp profesörünün öyküsü anlatılıyor. Bu kitapta da diğerinde olduğu gibi iç çatışmalara ve düşüncelere ağırlık verilmiş. Karmaşık olay örgüleri yok. Bu nedenle rahatlıkla ve hızla okuyabileceğiniz bir eser.
Keyifli okumalar.
Reader Follow Recommendations
İnternet'te yeni bir kitap için araştırma yaparken rastladım ve tavsiyeler sonucu aldım. Çin Edebiyatı'na ait okuduğum ilk eserdi. Yazarın akıcı ve anlaşılır bir dili olduğunu itiraf etmem gerek. Hızlı bir şekilde okudum. Kitabı sevdim fakat aşırı derecede etkilenmedim.
Kitapta Fugui'nin hüzün dolu, zorlu yaşantısına tanık oldum. Yer yer olan olaylar beni sıktı ve kahramana çok kızdım. Hikayesinde daha kötü ne olabilir, ne yaşanabilir dedikçe daha kötüsü oldu. Başına gelmeyen kalmadı diyebilirim. Kahramanın tek beğendiğim özelliği hayatındaki tüm zorluklarına rağmen yaşama tutunmasıydı. Mesaj çok açıktı: Her şeye rağmen hayat devam ediyor.
Zamanında böyle güzel bir kitabı yarım bıraktığıma inanamıyorum. Yaklaşık 80 sayfa okuduktan sonra bana göre olmadığını yeterince ilgimi çekmediğini düşünüp bırakmıştım ki kitapları yarım bırakmak hiç adetim değildir. Körlük kitabının yarattığı etki bu kitapta yer bulmamıştı. Neyse ki kitaba tekrar şans verdim ve tamamen odaklanarak okudum.
İlk başlarda olaylar daha topluma veya genele yönelik anlatılıyorken, giderek iki insan arasındaki diyaloglara, daha özele yer verildi. Bir zaman sonra kitabın benimle sohbet etmesine, Saramago'nun okuyucunun kafasındaki sorulara sanki beyin okur gibi cevap vermesine, ölümün tırpanı ile konuşmasına, birçok yerde beni çokça düşündürmesine ve en çok da kitabın sonuna hayran kaldım diyebilirim. Yazarın yazım tekniğinin farklılığı göze çarpıyor fakat alışılması güç değil. Siz kitaba kendinizi bırakın, hikaye çok güzel bir şekilde akıp gidecek.
