Çizgi romanları kesinlikle seviyorum ama sonuç olarak bu hayal kırıklığı yarattı. Yerleşmesi zor ve kafa karıştırıcı bir başlangıcı var, ardından ilk başta dolambaçlı ve sonra o kadar basit ki sıkıcı ve tamamen tahmin edilebilir bir hikaye izliyor.
Göstermek için mükemmel olması gereken bir ortam için, bu hikayede çok fazla şey anlatılıyor. Hikayeyi ve arka planı ve herkesin nasıl hissettiğini açıklayan sonsuz uzun baloncukları okurken düz sahnelere bakmaktan yoruldum. Ne zaman bir aksiyon sahnesi olsa, ki bu nadirdi, sahnede tam olarak ne olup bittiği nadiren açıktı, kısacası sevemedim.
Hepsi gelişmemiş oldukları ve tek boyutlu hissettikleri için herhangi bir heyecan verici yan karaktere bağlanmayı beklemeyin. Ana karakterlerin konuşması için aracı olarak orada görünüyorlar.
İlk başta, sanat eserinin dramatik ve karamsar bir havası olduğunu düşündüm ki bu harika. Sonra, sanat eseri panelden panele çok tutarsız olduğu için sunucu için turuncu saç ve rujun gerekli olduğunu fark ettim. Roman boyunca hiçbir özelliği sabit kalmıyor. Bir anda burnu şişkin oldu. O zaman sivridir. Sonra ters çevrilir. Sonra geri çevrilir. Temel özelliklerinden hiçbiri, özellikle de paneller boyunca büyük farklılıklar gösteren yüzünün şekli tutarlı bir şekilde çizilmemiştir. Saç ve rujun onu öne çıkarmak için orada olduğunu düşünmüştüm ama sürekli farklı biri gibi göründüğü için onu teşhis etmek için gerekli bir araç olduğu ortaya çıktı.
Çok daha iyi seçenekler olduğu için çizgi roman ve süper kahraman hayranlarının bu romanı es geçmeleri gerektiğini düşünüyorum.
Koku, hazır sınav dönemimdeyken kafamı dağıtacak, çok düşündürmeden beni içine çekecek bir eser arayışında olduğumda gözüme çarpan ve hemen okumaya başladığım kitap oldu. Ayrıca hala sınav dönemimde olduğum için muhtemelen kısa bir inceleme olacak. Kitabın hakkını verip uzun uzun yazmayı çok isterdim oysa
