Sez
@supermassive16
Herkes yalnız ölür ama birileri için bir şey ifade ettiysen, birilerine yardım ettiysen ya da birilerini sevdiysen, tek bir kişi bile seni hatırlıyorsa belki de aslında hiç ölmezsin.
Bursa
34 okur puanı
Aralık 2021 tarihinde katıldı
şimdi kendi olma zamanıydı. ama ilk önce kim olduğunu öğrenmesi gerekiyordu.
bir gün, tam anlatmaya..
bakacaksın,
gözlerimi kapayacağım..
anlayacaksın.
Okur Takip Önerileri
"ben senin sahibin değilim, sen sana aitsin. sen sadece bana ödünç verildin."
çalınan - ann helen laestadius
"yüreğimiz acıdığında ne yapıyoruz?"diye sordu çocuk.
"arkadaşlıkla, ortak gözyaşlarıyla ve zamanla sarıp sarmalıyoruz, mutlu ve umutlu uyanana kadar da bekliyoruz."
*çocuk, köstebek, tilki ve at/ charlie mackesy
hatırlamak seçerek unutmaktır. bu yüzden hatırlamakla unutmayı kardeş kavramlar gibi düşünürüm. toplumsal bellekle ilgili belki de en veciz söz bizden çıkmış: ''hafıza-i beşer nisyan ile maluldür!''
ercan kesal - hekimlik sanatları
“biz ruhbilimcilerin atlara benzediği, huzurlarının kaçtığı durumlar vardır: kendi gölgemizin karşımızda bir aşağı bir yukarı gidip geldiğini görürüz. ruhbilimcinin kendini göz ardı etmesi gerekir, görmeyi becerebilmesi için.”
friedrich nietzsche - putların alacakaranlığı
"kimi zaman geçen günlere takılıyor bir şeylerin, saçların, tırnakların ve bazen derin. çoğu zaman geçilen günlerde kalıyor ufak tefek bir şeylerin. tam yetişecekken her şeyin çoktan uzaklaştığını fark edip yeniden koşmaya başlıyorsun. günü nefes nefes yakaladığında herkes yarına geçmiş oluyor. "
zaman zaman güneşli - aslı ılgın kopuz
haklıydı. kabrin dünyası tekti. sadece sükut, barış ve huzur vardı o dünyada ve ölüler birbirlerini rahatsız etmez, birbirlerinin huzurunu bozmazlardı. neden bozsunlar; sınıf yoktu, ast yoktu, üst yoktu, avam yoktu, kaymak tabaka yoktu, suç yoktu, ceza yoktu, iyi yoktu, kötü yoktu, günah yoktu, sevap yoktu, ayıp yoktu, yasak yoktu, mal yoktu, mülk yoktu, aşiret yoktu, töre yoktu, ahlak yoktu, ahlaksızlık yoktu, namus yoktu, namussuzluk yoktu, istek yoktu, arzu yoktu. sadece ihtiyaç vardı. huzur, sükut ve barışa duyulan ihtiyaç. diriler, ki ölümlü oldukları için asıl onlar ölü sayılmalıydı, gelip ihtiyacımız olan tek şeyi ortadan kaldırmaya kalkmış, bizi huzur, barış ve sükuttan kopartarak kendi hayhuylarına katmışlardı.
sezgin kaymaz / kün
durduğu yerde değersiz bir bütün olarak kalmaktansa, parçalana parçalana gitmenin büyük doğruluğuna inandırmıştı kendini.
insanın acısını insan alır, şükrü erbaş