Iskender Pala'nın son romanı. Kitapta, 1818 yılında İstanbul'dan sürre alayı ve hacılarla dolu bir kervanın hazırlanması ve yol boyunca yaşadıkları maceraları anlatır. Diğer yıllardan farkı ise vehhabi eşkiyalar yüzünden bes senedir gönderilen hediyelerin kutsal topraklara ulaşamamış olması. Merkez Efendi'yi bir roman karakteri olarak görmek doğrusu ilgimi çekmedi değil. Tıpkı diğer romanları gibi alt metni olan, gayet kolay okunan ve kadim edebiyatımızla aynı aileden olduğunu belli eden bir dairede kıssalar, hikayeler romana yedirilmiş. Romanda beni rahatsız eden bir salgın sahnesi ve alınan tedbirler bölümüydü,sanki bu günler sebebiyle özellikle eklenmiş gibi... Vehhabililere dair epeyce de bilgi, anlatıcı karakter(Yahya Efendi), meczup Hüdayi ve Merkez Efendi arasında karşılıklı dialoglarla verilmiş,buralar romanın ritmini ara ara düşürse de genel anlamda akıcılığı bozmamış. Kervan'ın Medine'ye varışındaki anlatım güzelliğini Mekke bölümünde bulamadım, bir Hac romanı olmasa da beş aylık bir yolculuk ve hasretten sonra nihayeti hacca eren bir kurguda son bölümün çok hızlı bitirildiğini ve o ruhu veremediğini düşünüyorum.
