mani
Neden öyle bakıyolar bana? Neşeliyim diye mi? Çok gülüyorum, konuşuyorum, mutluyum diye mi? Tabii haftalarca yataktan çıkmadığım zamanları düşününce, normal bu değil mi? Şaşkınlar o kadar. Mutlu bir insan görmeye alışık değiller çünkü. Onlar ağlamamı biliyor sadece. Gözlerimdeki parıltı korkuttu onlar. Çok parlak. Çok parlağım. Normal bu. Değil
Platon der ki:
❝İnsanları tarafsız gözlemle.
Her zaman konuşmaktan çok dinle.
Gerektiği yerde sus.
Bilmediğini bilen gibi yapandan uzak dur.
Sen bilirken susma,
bilmezken konuşma.
Bilgiyi elde etmek seni mutlu edecektir.
Asil insan bunu uygular.❞
Devrimciyken müteahhit olduysan; çılgın kadınlara aşıkken bırakıp uygun kadınla hayat kurduysan; kabadayıyken yılıp nabza göre şerbet verdiysen; roman yazıyorken bırakıp content üreticisine döndüysen; şehri bırakıp kırlara göçtüysen; savaşı bırakıp pazarlık etmeye geçtiysen; yorulduysan yani, sus sen, konuşma.
Aziz Şehitlerimiz:(
"Komutanım..."
"Sus Hakan, seni burada bırakamazdım. Kalkıp gelmem gerektiğini hissettim, senden sonra telefonu kapatır kapatmaz yola çıktık."
"Komutanım, kendimi çok garip hissediyorum." "Ben de Hakan. Karşımızda aynı silahlara sahip bizden üç kat kalabalık bir düşman var."
"Birazdan karşı karşıya geleceğiz komutanım. Sadece süngülerimiz ve bedenlerimiz." "Yüzyıllar öncesindeki gibi." "Evet komutanım."
"Artık konuşma. Vazifelerini yerine getir ve helalleşelim. Nedense içim çok rahat." "Benim de komutanım." "Buradaki şehitlerin ruhu bizi yalnız bırakmaz." "Sanki... Sanki burada gibiler."
Sayfa 197Kitabı okudu
Öyle mi oluyor?
İnsanın böyle bir sevgilisi olması, ne bulunmaz bir devletti. Ne bir itiraz, ne bir yan bakış, ne bir üstünlük kurma girişimi, ne kafasına göre konuşma, ne de kafasına göre sus olma gıcıklık... Sevgili denilen şey, 'ne istersen o olan şey değil miydi esasen? Ve Tankut, ben ne istersem o olan değil miydi?.. O halde, Tankut sevgilim mi oluyordu?..
Sayfa 276Kitabı okudu
