Hayatımda bu cümleye her zaman ağırlık vermişimdir.
"Gerçek duygular tarifsizdir..Tarifi yoktur gerçek hislerin..Kelimeler kifayetsiz kalır, susarsın öylece.."
Kitaba başlamadan önce çevremden çok eleştiri alıyordum.Okuma, dili çok ağır, kafanı yorar,bitiremezsin, yarım bırakırsın vs..
Fakat şöyle bir gerçek var ki herkesin dünyası, hikayesi farklı.Kimseye aldırmadan aldım elime kitabı ve bıraktım kendimi Tutunamayanlara..
Sevgili Turgut Özben ve Selim Işıkla tanıştığım için çok mutlu ve huzurluyum.Böyle kaliteli bir eseri okumamış olarak göçseydim çok şey kaybedecektim.İyi ki inandım ve pes etmedim.
Kitabın başlarında biraz zorlansamda ortalarına sonlarına geldikçe bitirmiş olarak gördüm kendimi.Çünkü o kadar akıcı ilerlediki bazı yerlerinde kitapla birlikte uyuyordum.Ah Selim, yüreğime işledin.Hikayeni okurken duygulanmamak elde değildi.Ama yalnız değilsin.Senin gibi bir çok Tutunamayan var bende dahil.. Kitabın sonunda ortaya çıkan günlüğünü okurken her cümlene kalbimi bıraktım..Oğuz abi, kitabı bize her zerresiyle yaşattığın için minnettarız..
Okuyucularımıza sadece bunu söyleyebilirim ; Bu eseri okuyun, ve yalnız olmadığınızı görün...️
Sağlıcakla..