İnsan bir beyaz kağıta benzer bir nokta bile yeter onu mahfetmeye ne kadarda silsen izi kalır
İnsan bir ağaca benzer her şeyi yaparsın gölgesi gibi ama güneş seni mahf eder tıpkı bazı insanlara yüz verdiğin için
Rəssam sevgilimin rəsmini gəl çək
Sevgilim gözəldir sən də gözəl çək
Nazına çatanda fırçadan əl çək
Qoy onun nazının özüm çəkim
Çək onun qaradan qara telini
Çək rəssam onun incə belini
Gözünə çatanda saxla əlini
Can alan gözünü mən özüm çəkim
Çək tanrı verdiyi gözəl qulunu
Çək dörd bir yanını sağı solunu
Çək onun keçdiyi həyat yolunu
Qoy onun əyaq izini mən çəkim
Yandım öldüm bitdim kül oldum
Sensiz mezarda toz toprak oldum
Ben yaşarken hep duman oldum
Her beyaz giynişim kefen oldu
Güneş çıkarken cehenemim
Gece düşerken umudum oldu
Hayellerim evde bir ruh gibi
Bense sokaklarda gezer oldum