Canın çok mu yandı ben yokken?
Yoksa kendimi çok mu önemsedim
aklında yokken..
Yalnızlığınla mı evlendin?
Hani evin bile bendim...
Sözler verdin tutamadığın,
Birer birer tutuyorum sözlerimi,
Hani tutmam için zorladığın.
Haberin olmayacak belki,
Umrunda değilsem heleki...
Ama bil isterim, ama duy isterim;
Cesaretim
Ön Söz
Herkesin hayalleri vardır. Gerçekleşeceğine umut ettiyi. Bir de hayalden öte dilekler vardır. Gerçekleşir mi bilinmez. Ama umut edilir. Umutlarla çıkılır yola.
Ben yazarken kitap olsun diye yazmadım. Canım yandıkça kelimelere sarıldım. Acılarımı, sevinçlerimi çığlık niyetine dizeler halinde bembeyaz sayfalara dizdim. Ve geriye baktığımda bir kitaplık sözle karşılaştı gözlerim.
Anlamı okuyana ne ifade eder bilmem ama onlar benim ruhumun nefes alışları. Tıkandığım her anıda soluklandığım limanım.
Yazdım ama anlıktı her yazım. Hiçbir yere kaydetmeden, ilk buraya yazdım ya ben. Yazar değilim, yazarlık da değil niyetim ama her yazdığım okundu. Daha basılmadan, toplu hale gelmeden. Binlere ulaştı ya, bu bana yetti her daim.
Ama "buralarda kalmasın, topla," diyenler oldu. Ve bana söz verdi bir gün canözüm. Pdf haline getirmek üzere. Olduğu gibi, imla hatalarıyla, eğrisiyle, doğrusuyla, en yavan haliyle. Gözünün nurunu bıraktığı satırlarımın kitap haline ulaşmama vesile oldu. Şimdilik bir tek bende kalacak olan PDF'im bir gün yine onun elinden geçerek düzünlenecek. Olur da nasip olursa, kitap haline gelirse, onun sayesinde olacaktır. Ödenmesi mümkün olmayan haklar vardır. Hakkını ödeyemem canözüm. https://1000kitap.com/alpha_centa
Mucizelere inanma sebeplerimden biri de sensin.
En ilkel haliyle 465 sayfalık PDF'i gözyaşımla karşıladım. Bir gün kaç sayfalık kitap olur, ya da olur mu bilmem ama o hissi bana yaşattın ya, duygularımı anlatmaya kelimeler yetmez. 💙İyi kimsin💙
Kitabsever
Can damarım acıyor;
Tutuklanmış nefesim,
Tıkanmış umutlarım.
Lime lime hayallerim;
Oysa
Salıncağımda ilme ilme dokumuştum
Geleceğimin her yılına...
Acaba yanlış mı işledim?
Salıncağımda mıydı aklım?
Her defa kırılıp onarılan kolumun acısı
Habercisi miydi yaşayacaklarımın?
Dualarımı mı eksik yolladım?
Düşüp dizimi kanatırken bile ağlamazdım,
Gözyaşlarıma ihtiyacım olur diye miydi?
Ben, cevapsız sorular mahseninin tek mahpusu
Saldırıya geçmiş düşünceler ordusu..
Dayanmayacak belli;
Hangi can dayanmış ki umut katliamına?
Bir gün...hani olmayacağım ya...
İşte o gün Suskun sesiyle çığlık atacak kalplerde...
Uçurum kenarındakı kuş misali konacak hayalim,
Penceresi hayallere açılanların gökyüzüne🍂
Kitabsever
-Gece.
+Gel Suskun. Özlemişim seni ya..
-Beni bir sen özlüyorsun zaten.
+Ben sana yetmiyor muyum?
-Ama sana da uyku hasret bırakıyor.
+Olsun, seni özlemek bile güzeldir.
-O kadar mı çok seviyorsun?
+Suskunsun sen. Ben dingin saatlerin suskunlarına sevdalıyım.
-Ama çığlık atıyor ya ruhum?
+Ben seni her halinle seviyorum.
-Huzur veriyorsun. Biliyorsun dimi?
+Huzuruma var o zaman. Aniden gelir ölüm uyun, yine bize hasret çekmeler kalır...
Kitabsever
"Bak" dedi, kalbini göstererek, "Şurama, tam da şurama bir şey oturdu. Geçit vermiyor, nefes aldırtmıyor. Buram buram can yarası kokuyor. SEN oturdu buraya, kocaman bir SEN!"
Gece'nin gözleri dolu doluydu. Tek kelam edemiyordu. Oysa Suskun olan o değildi. Çığlık çığlığa dert yanıyordu Suskun gözlerinden yaşlar boşanarak.
"Neredeydin haaa? Bunca yıl, bunca zaman NEREDEYDİN? Benim bağrım dağlandı, seni söküp atacağım diye. Başardım mı peki? Dön bir bak çevrene. Başarmışa benziyor muyum? Kimse anlamıyor. Herkes tek kelam edeyim diye gözümün taa içine bakıyor. SUSMA! Diyorlar bana. Adımı bile unuttum ben, sesimi aldın benden. Bir tek sana bütün seslenişlerim, hırçınlığım. Kimisi "delirdi" diyor benim için. Kimisi "Ruhu çekildi" diyor. Peki sen? Sen neden hiç bir şey demedin bunca yıl? Susmasanaaa..."
Susuyordu Gece. Verecek cevabı mı yoktu? Konuşacak kadar gücü mü kalmamıştı? Bildiği bir tek şey vardı. Geç kalmıştı.
"Suskun" dedi koridordan gelen bir ses. Girebilir miyim? Çıt çıkmadı. O telaşla daldı ikinci soruyu sormadan odaya doktor. "Neyin var? Hıçkırık seslerini duydum. Işığı açmamı ister misin?"
Az önce çığlık çığlığa sorular yağdıran Suskundan bir tek şakaklarını sırırlsıklam eden yaşlar vardı. Her zamanki gibi yine gökyüzüne döndürdü yüzünü, yıldızlara daldı geçmişe yolculuğa çıkar gibi....
Kitabsever
Çığlık atıyor sinemde bir parça yürek,
"Kurtarın hapsimden, çok acı," diyerek.
Kitabsever
Ölüm Gelecek ve Bana Senin Gözlerinle Bakacak
Ölüm gelecek ve bana senin gözlerinle bakacak
Eski bir vicdan azabı
Yahut saçma bir günah gibi
Sabahtan akşama dek
Uykusuz, donuk, bizi izleyen ölüm.
Gözlerin dilsiz bir çığlık,
Boş bir söz olacak, beyhude bir sessizlik.
Bu yüzdendir her sabah
Kendi gözlerini görmen yalnız
Aynaya bakındığında ve o gün, ah,
Değerli umut, biz de öğreneceğiz
Hayat ve hiç olduğunu senin.
Ölümün bir bakışı vardır hepimiz için.
Ölüm gelecek ve bana senin gözlerinle bakacak.
Bu, bitirmeye benzeyecek bir günahı,
Aynada yeniden beliren bir ölü yüzü
görmeye benzeyecek,
Dinlemeye benzeyecek suskun bir dudağı,
Dilsiz düşeceğiz ortasına burgacın.
Cesare Pavese
HAYATIN ÇIĞLIKLARI DEVAMI
Apartmanın içine kadar birlikte yürüdük. Asansör geldiğinde ben de onunla çıkmak istedim ama izin vermedi. Aniden boynuma sımsıkı sarıldı. Öylece kaldı. Ben da kollarımla sardım onu. İkimiz de kenetlenmiş gibiydik. O an boynumun ıslandığını hissettim. Bir iki damla gözyaşı akmıştı. Bir müddet böylece kaldık. Sonra
Çıkarı için geleni hayatımdan çıkardığım günümdeyim.
Ben ses etmedim, "dilsiz" dediler.
Çığlık attım, "arsız" dediler.
Sevdim ya ben, sevdim, harabettiler.
Bir parça 'huzur' istedim, haramettiler.
"Rabbim yarattı" demeyip,
Doğduğuma pişman ettiler...
Kitabsever
ßâzen Martıların Çığlıkları Kadar Suskun,
ßâzen Dupduru ßir Su Kadar Çığlık Çığlığa...
~~~alıntı~~~