Canın çok mu yandı ben yokken?
Yoksa kendimi çok mu önemsedim
aklında yokken..
Yalnızlığınla mı evlendin?
Hani evin bile bendim...
Sözler verdin tutamadığın,
Birer birer tutuyorum sözlerimi,
Hani tutmam için zorladığın.
Haberin olmayacak belki,
Umrunda değilsem heleki...
Ama bil isterim, ama duy isterim;
Cesaretim
1
Acı, bir ırmak gibi
Doluyor yüreğime
Bardaktan boşanırcasına ağlamak istiyorum
Beni artık ne çiçekler
Ne çocuklar kurtarır
Ne de o her gün
Yinelenen doğum.
TIPKI HAYAT GİBİ!
Paylaşıp paylaşmamak arasında gidiyor geliyor kalbim.
Sıradaki şarkı tüm parçacıklara gelsin.
Tüm parçalanmışlara gelsin.
“İnsanı delik deşik eden sessizlikler var, geceyi bölen çığlıklardan beter.”