Karanlık çöktü, sessizlik çöktü, şehir sustu. Nasıl ki ada cennetin krallığı, burası da cinnetin krallığı diye düşündüm.
Sayfa 111Kitabı okudu
Şansıma....
Hangi dala el attımsa kırıldı
Bülbül sustu güller soldu şansıma
Ellerin koynunda yari var iken
Ayrılıklar düştü benim şansıma
Günün birinde boğazımdaki ufak kuş sustu.
Sayfa 25 - Yky
Sustu...
Söylenebilecek her şeyi söylemişti...
Sayfa 168Kitabı okuyor
Hayatın orta öğretmeni sustu, dondu gülmeleri çocukların
Bir cenaze töreninde daha ölümü karşılamaya götürüleceğiz
Efendiler! Eşekler susabilirler
Ne yani çocuklar hiç gülmeyecekler mi?
Sayfa 67Kitabı okuyor
Sakinleştim, tuz bastım yarama.
Belki sonsuza kadar sustu yüreğim?
Sakinleştim, yok, olmaz bi' daha.
Böyle resmine bakıp or'dan severim...
•••
Bir şeyi anlamakta güçlük çekiyorum ;
Bunca masum insan ölürken, dahası acımasızca katledilirken bu davayı nasıl olur da Kürt, Türk, Çerkez, Arap meselesine çevirebiliyorsunuz anlayamıyorum...
Zamanında onlar sustu diye biz de mi susalım..?
Siz de mi susmaya devam edeceksiniz..?
Peki ne farkımız kalacak..?
Onlar gibi olabilmek bize dünya ve ahirette ne fayda sağlayacak..?
İşte en çokta bu sorular idrak duvarlarımı aşındırıyor...
•••
"İstiyor musun, istemiyor musun?"diye sordum.
İstiyorum demeye cesareti,
istemiyorum demeye gönlü elvermiyordu.
Sustu, uzun uzun sustu...
Sustu. Konuşmak gereksizdi. Bundan sonra kimseye ondan söz etmeyecekti. Biliyordu; anlamazlardı.
