Home
Search
What to Read?
Sign In
Sign Up
Shopping
Explore
Books
Authors
Readers
1000Kitap Android ApplicationFREE – Download from Google Play
1000Kitap iOS ApplicationFREE – Get it from App Store
©2024 · 1000Kitap Web Application · 2.37.6
152 syf.
·
Not rated
Sepehri...
Suyun Ayak Sesi şiiriyle ilk sevmiştim, çok farklı bir tarz hissettiren Sepehri, İran modern şiirinin en önemli beş temsilcisinden biridir. Aynı zamanda bir ressamdır. Japonca'nın yanında birçok dil bilir Sepehri... Şiirlerinde dokunduğu, sitem ettiği yerlerde kendi sitemlerimi bulmuştum. Zaten hayatımıza dokunan olayları veya kişileri
'' Ben dünyanın başlangıcına yakınım.
Çiçeklerin nabzını tutuyorum.
Suyun ıslak kaderine,
Ağacın yeşil olma adetine aşinayım.
Ruhum nesnelerin tazeliklerine akar,
Benim ruhum, gençtir.
Ruhum bazen heyecandan kekeler,
Benim ruhum, işsizdir:
Yağmur damlalarını, duvardaki tuğlaları sayar,
Ruhum bazen yol ağzında duran bir taş gibi gerçektir.''
Geç keşfettim..
Hayatımın önemli bir sürecinde ruhsal anlamda bana çok şey katan ve en sevdiğim şairdir.
1928-1980. 20. yy İran şiirinin önemli temsilcilerinden biri; "suya, toprağa ve rüzgara inanan şair." ilk şiir kitabı "Merg-i reng" (rengin ölümü) in ardından 7 şiir kitabı daha yayınlıyor. Ressamlığı da unutulmamalıdır. başlangıcın sesi Cavit Mukaddes çevirisiyle 1996 yılında yky yayınlarından çıkmıştı. kitaba ismini veren şiir, müthiş bir ayrılık türküsüdür. Aynı zamanda iran şiirinden iyi tanıdığımız furuğ ferruhzad'ın da arkadaşı.
En sevdiğim şiiri ise 'Suyun ayak sesinden' şiiridir. Suyun ayak sesi şiiri otobiyografisi gibidir. ve okuduğumuzda bizi belki de hiç öyle bakmadığımız, an'lara dair hiç öyle düşünmediğimiz farkındalıklara sürükler. Şiiri okuduktan sonra bir başka 'ben' e dönüşme ihtimali taşırız. Ve izin verip o dönüşüme bırakırsak kendimizi, ya yeni bir yolculuğa başlarız, ya zaten içinde olduğumuz bir yolculuğun zamanını hızlandırır, yıllarca gidilecek bir yolu dakikalar içerisinde giderek, gitmek istediğimiz yere daha çok yaklaşırız, ya da sadece olduğumuz yerde kalarak, ' ol'uruz.
"İçinde rüzgar esen" bir şiir kitabı...
Gece olunca uykusuzluğumla bir şeyler olur bana, elimdeki kitaba küserim bazen, onu 'yüzüstü' koyar başka bir nefes ararım; bugün de fon müziği açmıştım sakince, kendimce şiir okuyordum ki gözüm şairin "Çağır Beni" şiirine ilişti, çağırdı gerçekten ve geldim, burdayım. Kitapların kendi enerjisi olur, bir şekilde onu arayanla yolu kesişir diye düşünürdüm hep, teyit ettim sanki Suyun Ayak Sesi ile.
Öyle iyi geldi ki...
"Bir zambağa 'siz' diyen" ince ruhlu, gönül gözünü kelimelerinde hissettiren bir şairmiş, tanıştık, memnun olduk, sanki birlikte 'çiçeklerin nabzını tuttuk' ...
Çok, çok güzel bir sokakta yürüyüş yapmış gibiyim.
#k: Şiirler çok iyi yazılmış. Oldukça anlamlı. Sonlara doğru favorim giderek arttı. Kendimi bir anda şiirlerin içinde hissettim, Doğu dünyasının sanatı ve yenilikleri gerçekten can alıcı. Böyle bir yazarın adını daha önce niye hiç duymamışım bilmiyorum. Sanırım sadece batıyla ve ülkemizle yetiniyoruz ve gözümüze perde iniyor. Kısacası müthiş bir edebiyat.
Bi solukta okunan bi kitap, aşırı akıcı ve çok kısa olmasına rağmen neredeyse yaşamla alakalı çoğu konuya değinmiş, bazı farkedilmeyen güzellikleri masanıza koyup zevkle yemenizi sağlıyor.
İkinci kez okumam lakin onun içindeki bazı mısraların benim içimde binlerce uyarı, dürtü, impuls oluşturduğunuda inkar edemem.
En hoşuma giden mısralar şunlar idi:
"Bir şair gördüm, konuşurken,
Bir zambağa "siz" diyordu. " sadece bu iki satır için bile olsa okuduğum için memnun kaldım. I am glad for read 'Suyun ayak sesi, thanks :).
Son söz olarak, şiirler size direk vermiyor hissiyatı, sizin almak isteyen retinaya ihtiyacınız var. Açıklık pek yok yani. Bende burda yazdıklarımı sanki biri okuyacakmış gibi yazıyorum bende de sıkıntı var yok değil yine de olsundu. Körler sağırlar birbirini ağırlar. Mutlu noeller arkadaşlar...
Bir ince yüreğe vuruldum ben.
Keşke geçirse kendinden tüm insanlık
Bu kitabı.
Sohrab' dan bu kelimeleri döktüren ruha minnet olsun.
Okuyacak olana şimdiden bol keyifler
Mehmed Uzun'un üçüncü romanı, bir kürt aydınının hikayesi. bir aşk hikayesi.. bir savaş hikayesi.. bir hasret hikayesi.. bir tarih anlatısı..Sürgün birinin ruh halini ancak Mehmed Uzun gibi ömrü sürgünde geçmiş bir yazar böyle güzel anlatabilirdi diye düşünüyorum.Aşk davaya yenildi, dava ayak oyunlarına, hayaller realiteye...anılar da yetmedi, yenilgilerin soğukluğunu gidermeye.Okurken bitmesini istemediğim, içimi ısıtan, içimi acıtan roman. Herkese şiddetle ama şiddetle tavsiye ediyorum. Kürt tarihine de bi kuple göz atmış, olayların tam olarak bildiğimiz gibi olmadığını görmüş , gurbetin, sürgünün, kaybetmenin soğukluğunu birazcık olsun hissetmiş olursunuz. Aynı zamanda Kürt edebiyatının destanlarına yer verilmiş romanda.Binevşa Narin ve Cembeli'nin hikayesi...
Aziz mirim, ahret kardeşim,
Görüyorsun hayat bize ne oyunlar oynuyor?Hâlâ bu dünyadayım; hâlâ senden uzağım.Biraz daha sabret az kaldı. Çoğu zaman seni ve hayatımızı düşünüyorum. Nasıl hayattı? Ne yaptık? Kendi hayatıma dönüp baktığımda, gördüğüm tek şey yaşamış olduğum.
"Mirim,hayatı yaşanılır kılan dört sesin varlığıdır. Yüreğin sesi,kadının sesi,müziğin sesi ve suyun sesi."
