Yaşamak her şeye rağmen bir iz bırakmaktır yeryüzünde.
Sayfa 26Kitabı okudu
Oysa sabah vakit daha kolay geçer, müzik dinleyip kitap okurum, öğleden sonra hiçlik başlar, akşama doğru pekişir, güneş battığında kitaplar, müzik ve yeryüzü düşmandır artık bana. Gecenin olgunluğu yeniden insan kılığına sokar, çoğu insan gibi gece yarısından sonra uyurum. Ya da sızarım.
Sayfa 34Kitabı okudu
“Ama sonunda kaybeden siz olmuşsunuz.”
“Kayıp mı? Kaç kişi böylesine sevebilmiştir dünyada?”
“Ama kucağında bir kucak korla kalan siz olmuşsunuz.”
“İyi ya, boş değildi kucağım.”
“Ama yandınız, kül oldunuz.”
“Ama vardım, kül bunun kanıtı.”
Sayfa 104
Ağladığını hissettirmemek çok zordur,” dedi, “gözlerinden yaş akar, burnunu çekmemek için ağzından soluk alırsın. Verdiğin sıcak soluk yüzünü sızlatırken, aldığın soğuk soluk boğazından geçer, kalbine iner. Omuzlarının titrediği hissedilmesin diye kaskatı kesilirsin. Ağladığını duyurmamak çok yorar insanı.
Sayfa 98
Beraberlik canlı ise ayrılmanın bir gerilimi, gerilimin de bir tarihi vardır. Sizin kastettiğiniz an, o halatın koptuğu andır.
Ama beraberlik ölü ise, ayrılmak, çürüyen iki parçanın birbirinden zahmetsizce kopması demektir. Çürümek acı vermez, ölü olan çürür.
Sayfa 78
Her ayrılışın insanın içinde yer eden bir ânı vardır.
Sayfa 78
Ayrılmak, gidenin, kalanın kucağında bir kucak kor bırakmasıdır, yanar durursunuz kül olana kadar.
Sayfa 72
Karşısındaki kimdi anlayamadı bir türlü. Şans mı, kader mi, insanlar mı, Tanrı mı, hayatın akışı mı? Kimse karşı zar attı ve kime karşı yenildi bilmiyordu…
Benden etim, kemiğim, ruhum, kalbim ve tüm zihnimle kendimi yaptığım işe vermem isteniyor; ama ben varlığımı oluşturan tüm bu darmadağınık parçaları kendi mutluluğum için bile bir araya getirmeyi başaramamışken nasıl sabahtan akşama dek bunaldığım işlerde zapt edebilirim ki?
"ayrılmak, gidenin, kalanın kucağında bir kucak kor bırakmasıdır, yanar durursunuz kül olana kadar."
1 Aralık, CumartesiKitabı okudu
