Hayatımın en zor zamanlarında okuduğum bir hikayeydi. Anladım ki insan için en zorunlu zannettiği şeyler bile zorunlu değil. Çünkü ALLAH kuluna her durumda yardım edebilir.
Hayatımda eksik olan şey buymuş. Hep inançlı insanların gidip geldiği bir ev... Mübarek gün ve gecelere hocalara verilen kıymet. En önemlisi bu kadar güzel bir dil eğitimi. Öyle imrendim ki Fatih Çıtlak olmak istedim. Türkçe'yi onun gibi konuşabilmek isterdim. Eskiden övünürdük aile büyüklerimizin inançlı olmasıyla. Bugün ise büyük bir hayal kırıklığı... Yaşayan evliya olmaz sanıyorlar adeta. Sakalı çok görüyorlar müslümana. Fatih Hatıratı aslında içinde olmak istediğim hayatı anlatıyor. Bu hatıraların kıyısında bir yerde olsaydım... o camide o evde...