"Hoş geldin desene evladım babana!" dedi bi
rileri. Sedirin üstündeki tanmadığımiz, o dedeyeAdam benzeyen adamı işaret ettiler. Herkes ona bakıyordu.
Yüzü zayıf, yanaklarn içine çökmüş, güneşte kavrulup yandığı besbelli biriydi babası. "Savaşta askerlerimizin doğru dürüst yiyecek bir şeyi yok," diye anlatıyordu annem. Doğruydu demek ki. Hakki'nın
babası günlerdir ekmek yememiş gibi zayftı. Adam,
Hakki'ya doğru bir kez bakti, sonra başınu çevirip yanindakilerle konuşmaya devam etti. KalkIp Hakki'yasarilmasını beklemiştim. Ama kalkamayacağını sonradan anladım. Bacalklarının dizden aşağısı yoktu.