Olmak istediğim her şeyi olmam, yaşamak istediğim bütün hayatları yaşamam mümkün değil. İstediğim bütün yetenekleri geliştirmem mümkün değil. İstememin nedeni ne peki? Hayatımda, olası bütün zihinsel ve fiziksel deneyimlerin her bir rengini, tonunu ve her çeşidini yaşamak istiyorum.
Sylvia Plath
Tıfıllar için biçilmiş kaftan, bu ay.
Olgunlaştı ölüler asma yapraklarında.
Kırmızı bir dil var aramızda.
Çık git anne benim bahçemden,
Bir başkası oluyorum ben.
Bir kor gibi fışkırabilir bazen
Minnacık bir ışık
Kararıyor aynam-
Birkaç soluk daha, hiçbir şey yansıtmayacak sonra.
Bir çarşaf gibi beyazlaşıyor çiçekler ve yüzler.
İçimdeki genç bir kızı boğdu; günbegün yaşlı bir kadın
En küçük bir önyargım yok.
Anında yutuyorum gördüğüm her şeyi,
Olduğu gibi, hoşlansam da, hoşlanmasam da ondan.
Zalim değilim, doğrucuyum yalnızca-
Dört köşeli gözüyüm küçük bir tanrının.
Düşünceye dalıyorum karşıki duvarda çoğu zaman.
Üzerinde benekler olan pembe bir duvar bu.
O kadar uzun süre baktım ki ona
Yüreğimin bir parçası olduğunu düşünüyorum artık.
Titreyerek parıldıyor ama,
Yeniden, yeniden ayırıyor bizi yüzler ve karanlıklar.
Nabızları atıyor göldeki gezegenlerin, parlak amipler gibi;
Boğuyor sesimizi, en küçük iniltileri bile çam ağaçlarının.
Eski yalınlıklar uğulduyor çevresinde çadırımızın
Girmek için içeriye, Lethe gibi uyku mahmuru.
Arınmış bir beyinle uyanacağız, şafaktaki su gibi.
Ve dev adımlarıyla gelir gece.
Bir değişiklik olsun diye erinç verir herkese,
bir anlamı olmasa da.
Ölü hece, bayat hava, küflü anılar,
Ve yukarıda hiçbir şeye açılan
Helezon merdiven.
Gözden ırak bir yerde yatıyorum beş gündür.
Delinmiş bir varil gibi, yatağımın içine akıyor yıllar.