Buket Uzuner’in kitaplarını yıllarca raflarda gördüm.Su kitabı da okumaya karar verdiğim ilk eseri oldu. Aslında kitap güzel başlamıştı ve güncel meseleleri çarpıcı şekilde ele alması güzeldi.Fakat ben kitabın sonunu zor getirdim.Sebebi ise; o kadar çoooook betimleme vardı ki içim şişti.Başlayan cümlelerin sonu gelmek bilmedi.Devamında nelerin geldiğini bildiğin cümleler ve gereksiz aynı cümlelere vurgular beni çok zorladı.Misal kitabın sonu aslında merak uyandıracak şekilde bitti.Ama ben bir daha o kadar betimlemeye ve aynı tekrarlara katlanabilir miyim meçhul..Benim nezdimde yenisini okumayacağım orta tat veren bir eser oldu üzgünüm.
“Biz modern insanların karnı tok olsa da gözü hep aç! Bu yüzden ihtiyacımız olmayan her şeyi midemize ve cebimize dolduruyoruz. Midemiz ve cebimiz şiştikçe vicdanımız ve dünyamız fakirleşiyor.”