yazımyanlışı
@synn
Ve hep olmayacak şeyler kurarım.
Gülünç, acemi, çocuksu...
792 reader point
Joined on April 2018
Okuma Hedefleri
Sabitlenmiş gönderi
"Çevremdekilerin tümünden olmasa da çoğundan hoşlanmıyorum. Kötü ya da zavallı oldukları için değil. Aslında herkes için mazeret bulup anlayışla karşılayabilirim ama hoşlanmıyorum.
Bu benimle alakalı.
Hastalıklı bir duygu mu?
Bence değil."
Fiziksel acının fonksiyonu neyse duygusal acının fonksiyonu da o. Acı çekmek, hayatımızda bir şeylerin değişmesi gerektiğinin sinyali. Her tür acı, bize değişim için bir çağrı. Her tür acı, içimizdeki çocuğun bizimle konuşması. Yeter ki biz duyalım, anlayalım ne demek istediğini.
“İlk kitabınızı çok genç yaşta yayınlamışsınız.” diyenler, öncesinde kaç kitap yazıp çöpe attığım üzerinde pek durmuyor. Halbuki esas mutfak orada.
Reader Follow Recommendations
Evimin/evimizin düzenli olması gerçekten gerekli mi? Bunu bana öğretildiği için mi yoksa hayatımı kolaylaştıracağı için mi istiyorum?
Sorun hiçbir zaman çocukta değil. Sorun düzende, kültürde; bizim o düzen ve kültürü sorgulanamaz şeylermiş gibi içselleştirmemizde ve sonra başkalarına dayatmakta sorun görmeyişimizde.
Sağlıklı çocuk, karşı çıkabilen çocuktur.
Çok okumadan orijinal ve yaratıcı olmanın mümkün olmaması…
Yaratıcılık uzun süreli iç ve dış çalışmadan sonra meydana gelebiliyor ancak.
“Ailemiz bizi topluma uygun hale getirmeye çalışırken kaybediyoruz gerçek benliğimizi.” 
Nihan Kaya
“İnsan suya girdiği için boğulmaz, sudan çıkamadığı için boğulur.” 
Hallac-ı Mansur
Anne babanın görevi çocuğun acı çekmemesini sağlamak değildir, çocuğun o ya da bu şekilde davranmasını sağlamak değildir. Anne babanın en temel görevi, çocuğu tanımak, çocuğun ne zaman nerede nasıl acı çektiğini mümkün mertebe anlamak ve bu acıda yanında olmaktır.
Anne babamızın sevgi ve onayına muhtaç olduğumuz dönemde gerçekten aciz olduğumuz için şimdi de acizmiş gibi, ya da bir başka deyişle, mutluluğumuz hala bir başkasına bağlıymış gibi hissediyoruz.
Ve psikanalizde sıklıkla ifade edildiği gibi, otoriterlik bir sapıklıktır. Her tür şiddet, hiyerarşiden doğar.
Sadece şu an olduğumuz insan değiliz, olma ihtimalimiz olan bütün ben’leri içimizde taşıyoruz her an. Doğmuş ve doğamamış bütün ben’lerimizin toplamı aslında gerçek “ben”.