Sevgili Hocam;
Çok mektup yazdım. Amacım seni teselli etmek ve bilgilendirmekti. Hayat kitap, basın yayın kültürü değil, daha çok tecrübedir. Topraktır, ağaçtır, kuştur, akan sudur, uyumaktır, aşktır, kendini tanımaktır.
Nisanda terhis olacağımıza göre ve dünyada bir şeyin olması için en az iki kişinin rızası ve anlaşması gerektiğine göre, sana yazdığım ve seninle konuştuğum bazı şeyleri uygulayalım.
İlk düşündüklerini uygulayamayanlar, son düşündüklerini de uygulayamazlar. Artık durmak ve geriye dönmek istemiyorum. Bana, namuslu insanlara ihtiyaç var demişsin, yani yazmışsın.
Konuştuklarımı ve yazdıklarımı senin haklı gördüğün özellikleriyle aşama aşama uygulamaya hazırım. Yeni şeyler düşünülmesi gerekiyorsa bizden sonraki kuşaklar düşünür.
İnsan tabii ihtiyaçlarda yeniye adapte olmalı; fakat her yeni düşünceye, her tahrik edici yeniliğe kapılmamalı...
...
Kendine emanetsin...
Adı ve Soyadı
(Sarı saman kâğıdına tek sayfaya, ön yüze.)
Sayfa 63 - Matbuat Yayın, 2. Basım - Aralık 2016, BÖLÜM 1, Mektuplar