Akış
Ara
Keşfet
Ne Okusam?
Giriş Yap
Kaydol
Alışveriş
Keşfet
Kitaplar
Yazarlar
Okurlar
Kitap Türleri
Dergiler
Çevirmenler
İncelemeler
Alıntılar
İletiler
1000Kitap Android UygulamasıÜCRETSİZ – Google Play'den indirin
1000Kitap iOS UygulamasıÜCRETSİZ – App Store'dan alın
ŞartlarGizlilikTopluluk KurallarıHakkımızdaReklam VerinİletişimKütüphanecilerDizinlerÇerez Politikası
©2024 · 1000Kitap Web Uygulaması · 2.38.12
544 syf.
10/10 puan verdi
BU LEZZET KOLAY YAKALANMAZ!
Hangi incelemeye bakarsanız bakın “-Bir, Gecenin Sonuna Yolculuk kadar olmasa da…” vurgusu çıkacak karşınıza, sakın aldanmayın.
Evet, kurgu bütünlüğü yok. Evet, olaylar da dağınık. Evet, takip edebileceğiniz, klasik giriş-gelişme örüntüsünden uzak. Çünkü bunlar, Gecenin Sonuna Yolculuk’ta bulunabiliyor.
Fakat; açık konuşmak gerekirse, burada su katılmamış Ferdinand Celine var. Argo, düz, bağımsız ve olabildiğine kendince.
Zaten, burada ‘Ben, neden sorunluyum veya çizgi dışındayım veya alışılmadığım veya kendimce abuk standartlarım var veya neden bu seni rahatsız edecek-in hikayesini okuyorsun. Bundan daha açık, net, sade, dürüst nasıl olsun.
‘Ben yazının arızasıyım…ve sana bu bozuklukta bunu yazmaya kalkışacağım’ alt okuması kaybedilirse, her kıyasta bir yerden vurmak mümkün ve üzgünüm ki, kıyas yapan incelemelerde ıskalanmış gibime geldi.
Bu anlamda örneği çok nadir bulunabilen bir kalem. Eğer doğru ele alınırsa da…kitap doyumsuz lezzette.
Bildiğimiz, alışageldiğimiz ‘norm’ kalıbına sığmayan bir yazın okuyacaksınız…daha ötesi, bunun neden öyle olduğunu da okuyacaksınız.
Bunu söylemeyen ancak sayfa sayfa keşfetmeni senden bekleyen bir yazardan hem de.
Daha ne olsun!
İçinde yüzlerce yaşam barındıran,yaşam alıp yaşam veren denizin ve iki Deniz'in hikâyesi.Tahrip edilen doğaya,savaştan kaçan sığınmacıların insan kaçakçılarının ellerinde yiten hayatlarına,göçmenlere ve çektiklerine bir ağıt ve bir isyan romanı.Rengi mavi ve begonvil olan, kokusu yasemin, hanımeli,fesleğen,anason, hayli deniz tuzu olan roman, emek
Yolcululuğun asıl sırrı ne?
Asıl boşlukları hissiyatla dolduran sebep arka planda çalan bir beats kuşağı şarkısı eşliğinde okunması mı yoksa hayatta hiçbir şey yapmayan insanların yine hiçbir çaba göstermeden bu kitabı okurken etkilenmesi mi? Celine tüm okurlarının karşısına oturur ve anlatmaya başlar. Küfür kıyamet...
Kitapta Celine'e yayınevinin göndermiş olduğu bir adamla Paris'in meşhur parklarından birinde röportajı anlatılır. Soruları soran kişi yani Profesör Y aslında eski bir askerdir. Profesör falan değil daha çok sorunlu paranoyak bir kişiliktir. Celine konuşmada dönemin yazarlarını ağır bir şekilde topa tutarak aynı zamanda Gecenin Sonuna Yolculuk ve Taksitle Ölüm kitabını nasıl yazdığına dair ipuçları verir. Profesör Y ile arasında geçen diyaloglarda konuşur gibi anlatan dilini nasıl oluşturduğundan bahseder. Profesör diye bilinen eski asker konuşmanın sonunda zaten delirmeye müsait yapısıyla iyice çileden çıkar ve Celine'i zor durumda bırakır. İşin sonucunda Profesör kafayı kırınca röportaj havada kalır ve Celine kendi işini kendi görür ve bu röportajı kendi yazar.
Celine zaten benim için her daim bir solukta okunacak bir yazar fakat çok değerli bir hediye olması sebebiyle de birkaç saatte okuyup bitirdiğim bir kitap oldu.
Gecenin Sonuna Yolculuk'a kıyasla daha kaba ve argo bir dili, yetmez gibi bir de çok karmaşık olayları var. Ferdinand'ın çocukluğundan başlıyor bu kez hikâye ama küçük bir çocuğun diline göre fazla "yer altı"... Okumam biraz uzun sürdü, çünkü araya bir sürü kitap almam gerekti. Hikâye aksadı hâliyle. Onun dışında, Des Pereires'in hikâyeye dahil olduğu ikinci yarıda (Kurt Vonnegut gibi benim de) başım ağrıdı biraz. Ama okuduğum her sayfadan keyif aldım doğrusu. Peki, genel olarak ne kadar sevdim ben bu kitabı? Bu yakınlarda değil belki ama mesela bir beş yıl sonra bir daha okumak isteyecek kadar sevdim. =)
Okurken çok sıkıldığım ve çok uzun zaman harcadığım
ve bittiğinde ise anlamsız derecede üzüldüğüm bir kitap.İster istemez bir bağ kurmuşum sanırsam :) Yoksulluğu çocuk bakış açısıyla görmek güzeldi.
Ah Ferdinand ah!.. Kitap hakkında o kadar çok şey söyleyebilirim ki nereden başlayayım bilemiyorum. Kitabın 400- 500. sayfaları arası Courtial Des Pereires ve karısı Madam Pereires arasındaki diyaloglar ve Ferdinand’ın bunları bize aktarışı... buralarda sağlam kahkalar eşliğinde okudum. Öyle ki gülmekten devam edemedim bir süre.. Son 50 sayfadaki olaylar ise iyice çığrından çıktı ve biz okuyucuları da önüne katarak gittiği yere kadar yuvarladı... :)) Bence kitabın en çarpıcı karakteri Madam Pereires yani ihtiyar kız idi.. Kitabı bitirdim ama sonsuza dek özleyeceğim bu harika kitabı.. Keşke Ferdinand , sohbetimiz daha uzun sürseydi; bu kadar severek aynı zamanda gülerek çok az kitap okumuşumdur..