Sona ulaşılmadan başa ulaşılmaz. Zorlamasız bir zorlamasızlık olamaz. Aksi takdirde bu, Zen'in yolu olmaz. Mükemmelliğe, kusurlukla ulaşırız. Gerçek mükemmellik, kusurluluk demektir.
Bir insan senin bedenini yoldan geçen bir insana teslim ederse buna elbette çok kızarsın. Peki ya kendi aklını başkalarının eleştirilerine, hakaretlerine teslim etmekten, kaygılanmaktan ve şaşkınlığa uğramaktan hiç mi utanmıyorsun ?¿