Yazar duygulara kör bir kaleme sahip. Yazım dili, bilimsel kelimelerle dolu makale tadındaydı. Komünistler ve Milliyetçilerin çatışmasına o kadar odaklanılmıştı ki ne karakterleri tanıyabildim ne de okuduğumdan keyif aldım. Şu şuna şu yüzden savaş açmış, bu şöyle demiş, o buna emir vermiş, bu ona ihanet etmiş gibi gibi keskin ve duygusuz cümlelerle yazılmış bir kitaptı. Okurken hiçbir şey hissedemedim. Haliyle karakterleri ne benimsedim ne de sevdim.
Rosalind ve Orion ajanlar. Evli bir çiftmiş gibi davranarak cinayetlerin ardında kimlerin olduğunu bulmaları isteniyor. Nefretten aşka olsun denildiği için, Rosalind Orion'dan tamamen sebepsiz yere nefret etti. Kalabalık önünde evli gibi görünmeleri için el ele tutuşmaları gerektiği bir sahnede tırnaklarını adamın etine sapladı falan. Haliyle bu sahneden sonra, sözde ajanımızda, profesyonellik aramaktan vazgeçtim. Zaten kitabın başında yıllardır ajan olduğuyla ve yetenekleriyle övünürken, sonraki sayfada henüz sahte ismiyle seslenilmesine alışamadığından bahsetmişti. Ama o zamanlar umutluydum, olur öyle şeyler, demiştim-
Çevrilmesini heyecanla beklediğim bir kitaptı, zaman kaybı olduğunu düşünüyorum.
