Zihinlerimiz sürekli meşgul, kafamızın içinde 40 tilki geziyor, kuyrukları birbirine değmiyor. Bu yoğunluğun içinde bir anlığına bile olsa her şeyi unutmak, zihnimizi sakinleştirip sessize almak, yavaşlamak ne kadar da güzel olurdu. Şairin mısralarında dile getirdiği gibi, "Zihnim bu şehirden, bu devirden çok uzakta, Tanbûri Cemil Bey çalıyor eski plakta." sanki bizi başka bir zamana, başka bir mekana, tüm dertlerden uzak bir huzur köşesine davet ediyor. Ne güzel olurdu davete icabet etmek.