Eser, niteliği bakımından çocukları büyülemesi ile birlikte, üslubundaki çocukluğa özgü cümleleriyle de yetişkin okuyuculara duygusal anlar yaşatıyor. Yazarın, esere yansıttığı birçok olayın yaşantısından kaynaklandığı Zeze’nin gerçeklik üstü tepkileri, aile yaşamı ve olay kurguları ile birlikte aşikârdır. Eser ise dil bakımından gayet sade ve basit bir anlatıma sahipti.
Ayrıca yazarın isminin kökenini belirtmesi (Jose => Yusuf) dikkat çekici ve bilgilendiriciydi. Ayrıca bu belirtinin sonucunda Zeze’nin yazarın çocukluğu olduğunu net bir şekilde anlayabiliyoruz.
Yazar, anlatımı ile çocukları hafife almamamız gerektiğini, onların yaşları küçükken de büyüyebileceğini bize işaret ediyor.
Yazarın ‘‘acı’’ tanımı: ''Acı çekmek bayılana kadar dayak yemek değildi. Ayaktaki cam kesiğine eczanede dikiş attırmak değildi. Asıl acı, kalbi baştan aşağı sancılara boğan, insana sırrını kimseye anlatmadan ölmeyi arzulatan bir şeydi.'' (s.169)