Hayırlı Sabahlar ...
Hangi dilde anlatılır acılar,
Ya da resmi var mıdır acıların ?
Sözün özü;bu benden,bu senden deyip acıda bile ayrımcılık yapan biz,acıyı tarif edebilir miyiz?
(Sayf-10)
...
“Bizi kırdılar”
“yüreğim
yaralı kuşum
topla ve aç kanatlarını”
2 Temmuz 1993’te Sivas’ta Pir Sultan Abdal’ı anma törenlerinde sekiz saat süren taciz, kuşatma, nihayetinde kundaklama ve dumanla boğulma sonucunda 33 aydın ve sanatçının katledilmesinin üzerinden 31 yıl geçti. 31 yıl, belgelemek için uzun bir süre.
Aleviler olarak sözlü
KIRILAN HER ŞEY ARASINDA KIRILMAZ OLANIN KEŞFİ
Bu ifadeye “Gölgeyle Buluşma” kitabında rastladım. Evliliğin tanımını bu şekilde yapmıştı. Ama ifade o kadar güzel geldi ki bana onu bütün ilişkilere bir şemsiye gibi genişlettim. Arkadaşlık, iş, aile ve hatta kendi kendimizle olan ilişkimizde de böyle değil mi? Her şey kırılıyor. Eksiliyor, yıpranıyor, değişiyor, başımıza bir şeyler geliyor,
Kaç gün geçti bilmiyorum. Ama içimde hep şu his var. Keşke bişeylerimiz uyuşmasaydı, bi konu yüzünden tartışsaydık, bi sinir öfkeyle ayrılsaydık da böyle olmasaydı. Göğsümü gere gere yine birlikte olmasakta ben onu çok seviyorum. Uzakta olsak da o kalbimde ve biliyorum o da beni seviyor. Ama şartlar hayat kader adını ne koyarsanız koyun birlikte olamıyoruz yan yana gelemiyoruz. Olsun kalplerimiz bir. Belki de hayırlısı bu, onu uzaktan da sevebilirim, belki de uzaktan sevmem onun mutluluğu için daha iyidir, vuslatım dedim bi kere ben ona. Son nefesime kadar da vuslatım olarak kalacak diyebilseydim. Ya da içimde küçücük de olsa bi umut. 60 yaşına gelsem bana gelse şartlar ne olursa olsun kabul ederim deseydim. Şimdi adın geçti mi susuyorum. Adın geçmesin, hatırlatacak birşey olmasın gün içinde diye dua ediyorum. Canım sürekli yanıyor. Ama bi anı, bi isim, bi mekan, bi müzik hatta gördüğüm yaşlı çiftler… Canımı öylesine acıtıyor ki. Tarif etmeye çalışmayacağım. Zaten istesemde edemem. Gülüp eğlenip rutin hayatımı yaşar gibi görünürken o acıyı göstermeyeceğim diye çok çaba sarfediyorum. Bi an önce eve geleyim, ya da yalnız kalayım istiyorum hergün, her saat. Bi yanardağım bu aralar. İçim alev alev. Dışımda o ateşin emaresi yok. Patlasam yıkıp devireceğim eriteceğim önüme ne gelirse. Ama içimde yaşamaya çalışıyorum. Ne olursa olsun biz çok güzeldik. Çok güzel de olacaktık. Yazık oldu…
Kimdi ölen, kimdi yaşayan
Dünkü planlar hayal, bugünkü gerçekler hakikat.
Geç kalanda aranır kusur; erken geleni sorgulamazmı kusur
İmtiyaz sağlanılan hangi kusur,
özü yaşam ile boyanır
Bilen var mı, geçti kervanlar.
O çölden geldi insanlar, dağ üstünden.
"Demsiz iz mi olur" dedi geçen seyyah.
"İzsiz his mi olur" dedi keşiş.
İş ki bilmek, olanı görmeden.
Görünce herkes tarif eder.
Ezberdir sonuç itibariyle.
Ki yaşamak ezberle bilinecek kadar
akla yatkın değil.
Ki akıl, ki yüreğin namlusunda mermi.