Hey gidi günler...
Kitap Osmanlı'nın son yıllarına şahit olmuş yazarın anı yazılarından oluşmakta. 3 kıtaya hakim olmuş bir imparatorluğunun son demlerine ait yaşanmışlıkları okumak elbette hüzün vericiydi. Yazar, diplomasiden aile hayatına, komşuluktan hayvan sevgisine kadar birçok konuyla ilgili anılarını sitem ve özlemle kaleme almış.
Anı kitabı okumayı seviyorsanız tarihimize de ayna tutan bu kitabı okumanızı tavsiye ederim. Tarihimizin güçlü köklerinden beslenebilmek için, o kökleri büyüten idarenin ve toplumun yaşam şeklini, düşünce dünyasını irdelemek lazımdır. Bizde maalesef, genelde Tarih dersi kapsamında, sınav kaygısıyla ezberci öğrenme tekniğiyle bilgi hamallığı kalıyor.
Samiha Ayverdi 'nin okuduğum ilk kitabı oldu.
Hayatıyla ilgili, arka kapakta yer alan kısa bir yazıyı yorum kısmına ekliyorum. Keyifli okumalar dilerim..
Tarih
§
Tarih, ahlâk dersi vermek için yazılmaz . Devlet ve toplum hayatını inceler .
Halil İnalcık
§
Sayfa 53 - TimaşKitabı okudu
Bütün savaş yıllarında Mustafa Kemal, ne cumhuriyetçilikten ne garpçılıktan ne devrimcilikten bahsetmiştir. Gericilik her tarafta idi.
***
Bir ahlâk komisyonu da bilhassa kadına karşı harekete geçti. Ramazan akşamı Direklerarasında dolaşırken, yan sokaklarda süngülü askerler görmüştüm. Bunların görevi, caddeye çarşaflı peçeli de olsa kadın sokmamaktı. Şeriatçı Tevhid-i Efkâr, siyasette Anadolucu iken, kadın açık saçıklığına dikkat etmediği için gün aşırı polise hücum etmekte idi. Mustafa Kemal'i ve onunla beraber olanları "tekfir" eden fetvaları İstanbul hocaları vermişlerdir.
***
İstanbul, Tanzimat'a doğru, Anadolu ise Tanzimat'tan geriye doğru yuvarlanıp gidiyordu. Büyük Millet Meclisi'nde bir hoca milletvekili Teşkilât-ı Esasiye Kanunu'nda Büyük Millet Meclisi'nin kanun koymak hakkı bahis konusu edildiği sırada, kürsüye çıkmış, Tanrı'nın kitabı dururken kanun koymak iddiasında bulunan bir Meclis'te üye kalamayacağını söyleyerek memleketine dönmüştü. Mekteplerden resim dersi kaldırılıyor, Anadolu'da alabildiğine medrese açılıyordu. Men-i müskirat Kanunu'nun tartışması sırasında iki hoca, Meclis'in sokağa doğru penceresini açarak:
- Ey ümmet-i Muhammed, din elden gidiyor, diye avaz avaz haykırmışlardı.
***Dehanın sabır niteliğine en iyi misal, büyük liderin gericiliğe karşı yıllar süren sessiz ve uysal katlanışıdır. ***
Sayfa 350 - PozitifKitabı okudu
Neredeyse 1,5 yıl süren tutukluluk bu kararla sona erdi. Atsız "şimdi serbest, fakat yine işsizdi. Babası Mehmet Nail Bey, o hapisteyken Deniz Hastahanesi'nde hayata gözlerini yummuş, ölüm haberini bir çavuş, komşuları Sıdıka Hanım'a tebliğ etmişti. Bedriye Atsız, Cuma günleri Nişantaşı'ndaki British High Schhol (İngiliz Okulu)'da tarih dersi veriyor ve ayda 30 lira kazanıyordu. Üç nüfus, işte bu parayla geçinmek zorundaydılar. 30 lira tabii ki yetmiyor, babadan kalma halılar, başka eşyalar ve bir kısım kitaplar yok pahasına satılıyordu." (Yağmur Atsız 2005: 156'dan Deliorman 2013: 77). "Atsız'ın ise bütün bunlar muhtemelen pek umurunda bile değildi. Algıladığı bile şüpheliydi. Onun tek amacı, 'Bozkurtlar'ı tamamlamaktı. Sarı saman kâğıtlı bir kalın müsvedde defterine yine sapsarı ve reklam olsun diye bir firma tarafından hazırlanmış yaklaşık 40 santim uzunluğundaki bir kurşunkalemle, 1945/46 Kışı'nın o mağmum ve rutûbetli kış ikindileri günler saat 16.00'ya doğru başını alıp giderken deliler gibi romanı bölüm bölüm nasıl tamamlamaya uğraştığını anımsıyorum. Ortalık karardıktan sonra da, elektrik tasarrufu için sâdece tek bir masa lambasıyla aydınlatılan alt kattaki oturma odasında o gün yazdıklarını Annemle bana okurdu.” (Yağmur Atsız 2005: 156).
Atsız, Tarih Bölümünden de ders alıyordu ve oradaki en önemli hocası da Zeki Velidî idi. Şerh-i Mütûn (Metin Şerhi) dersine ise Namık Kemal'in oğlu Ali Ekrem Bolayır giriyordu. 1929 yılından itibaren Ahmet Caferoğlu da hocaları olacak ve ondan Türk Dili Tarihi dersi alacaklardı. Arap Edebiyatı Tarihi hocası Osman Reşer'den de ders almışlardı. Oskar Rescher adlı bu Alman Yahudisi Müslüman olduktan sonra bu adı almıştı (Atsız 1992: 122-123). Osman Reşer, daha sonra, Atsız'ın Ruh Adam romanında kötü karakter (Yek) olarak karşımıza çıkacaktır (Deliorman 2013: 209 vd.).
Yaşamın rehberliği olmadan ortaya konacak her ideolojinin eksik olduğunu, binlerce acı tecrübenin sonucunda öğrenmiş olmamız gerek. İnsanın en önemli eksikliği, varlığının maddî düzeydeki bilgi birikimine karşı bigâneliğidir. Sürekli zihninde ve kendi vehmettiği kurallar içinde yaşayan insan , ne olduğunu kolaylıkla unutur ve olmadığı bir şeyi olabilmek için dünyayı hem kendisine hem de diğer türdaşlarına sıklıkla cehennem eder . Bu acı gerçeği, tarih boyunca sürekli önümüze konan (Nemrutlar, Firavunlar, Hitlerler gibi nice) deneyimlerle tatmış olmamıza rağmen, hâlâ bu basit dersi öğrenemiyor; hep aynı sınavda, hep aynı sorularda, aynı yanlışları yapıp duruyoruz. Eh, insanız, tabii ki unutuyoruz diyebilirsin ancak ben de sana, Yeni Dünyanın Cesur İnsanı kendisine her gün bu acı gerçekleri hatırlatabilen kişi olmak durumunda, diyeceğim.
Sayfa 32Kitabı okudu
Saat kulesi onu vurdu. Bastian zamanın ne çabuk geçtiğine şaştı. Dersteyken saatler hiç bitmeyecek gibi gelirdi genellikle. Şu an aşağıdaki sınıfta Bay Dröhn'ün tarih dersi vardı; zayii, çoğunlukla aksi ve savaşların tarihlerini, olur olmaz kişilerin doğum tarihleriyle saltanat sürelerini kolayca aklında tutamadığı için Baslian'ı herkesin önünde küçük düşürmekten özellikle hoşlanan bir adamdı bu.
...
Savaşın en önemli dersi de, kazanmak istiyorsanız denize hakim olmalısınız.
...
Sayfa 130Kitabı okudu
