Katıldığım söyleşide ' 
Murat Menteş " önemli bir roman " diye söylemişti . Bende bu vesileyle okumuş oldum. Yazarın söylediği gibi : "Bir dilin ifade ile kelime zenginliği vardır." Demişti. Bu kitap bu ifadeyi gerçekten tamamlıyor. İnsanlığın ortak acısını çok güzel aktarmış okuyucuya.
Kitabın son sayfasındaki bir alıntıda : ' insanlar hep aynıydı ' diyor. Ne yazıktır ki insanoğlu o kadar hastalık, doğal afet , yangın gibi büyük felaketlerle karşıya karşıya kaldı . Nedense hep unutuldu o yaşanılanlar. Geriye kocaman bir boşluk kaldı.
* Covid - 19 : Geçtiğimiz yıllarda dünya genelinde birçok kayıp verdiğimiz salgın bir hastalık. Hastalığı yaşadığım ve pandemi sürecindeki sıkıntıları , korkuları bilen biri olarak kitapta anlatılan "Veba " geçmiş duygularımı yeniden canlandırdı. Hastaların yığınlar halinde çukurlara doldurulması, yakılması, tedavinin getirildiği zorluklar ve doktorların yorulduğu ; lakin umudunu kaybetmeyen sağlıkçıların emekleri, sevdiklerinden ayrı kalanlar , ailesini kaybedenler, yakınının cenazesine bile gidemeyenler, sokağa çıkma yasağı, daha birçoğu...
*
'Tarih tekerrürden ibarettir ' sözünün önemini kavrıyor insan...
Kitap üslubu olarak akıcı ve betimlemeler yapılmış. Doktor ile dostunun arasındaki diyalogları çok güzeldi.
