"Biliyor musun, hayat bitti zannedersin, yeniden başlar, bitti zannedersin yeniden başlar." Çok güzel değil mi? Benim hayatım defalarca bitti zannettim ve hep yeniden başladı. Bu böyle bir şey.
Bende hepsi vardı; büyük bir kendi bedenine dönüklük, kendini ön planda görme, kendini her şeyden tecrit edilmiş hissetme... Yalnızlıkla beraber bencillik gelişiyor; feci tarafı da bu; mariz bir bencillik...
Bende, aidiyetimi kurcalamak vazgeçilmez bir yere sahipti. Kurcaladıkça; hangi zümreye, çevreye ait olduğum; alemde yerimin ne olduğu meselesi, belirsizlik olarak çıktı karşıma.