" Ben, modern ben, tartışmasız biçimde insanım. Öte yandan ben, Kocadiş olan ben ise ilkel varlığım, insan değilim."
Kitabı bitirip kendi kendime şöyle diyorum: Evrim teorisi ancak bu kadar güzel romanlaştırılabilirdi. Kitap , karakterleriyle ve olay örgüsüyle belleğime yer ediniyor. Modern çağ ile ilkel çağ arasında gidip gelen sekiz yaşındaki bir çocuğun gözünden dinliyoruz evrimi.
İlkel de olsa günümüz dünyasıyla ortak benzerlikler görüyoruz. Toplumsal bir örgütlenme var Kızılgöz'e karşı. Adı geçen şahıs kitaptaki en ilkel kişi, uyumsuz, cani, saldırgan erkek tipini temsil ediyor. Kendilerine Halk adını veren bu topluluk ise bir araya gelip Kızılgöz'ü yok edemezler. Çünkü dil dediğimiz iletişimin temel öğesinden yoksunlar.
Ağaç insanları, Ateş insanları ve Halk'ı bir araya getiren ve onların mutluluğunu, hıncını dışavuran şey ise sanattır. Bir kez daha sanatın toplum içln olduğunu görüyoruz.
Evrim'e inanıp inanmama konusunda herhangi bi seçim yapmaya zorlamayan kitabın bence en önemli özelliği betimleme ve öyküleme tekniğiyle biz okuyucuları olayın içinde yaşatması. Avlanma, kaçma-kovalama sahneleri bi film tadında verilmiş.
Ne kadar ilkel olursa olsun insan türünün temelde çok da değişmediğini anlıyoruz kitapla. Ben çok beğendim, tavsiye ederim.
