Ümit Yaşar Oğuzcan
"Tutsaklığımız nasıl başladı bilinmez
Paslı demir kapılar kapandı üstümüze
Taş duvarlarda kayboldu boğuk seslerimiz
Çaresizliğimizi bize aynalar söyledi inanmadık .
Kuşatıldık ansızın kederle ayrılıkla
Aman vermez karanlıklar sardı dört yanımızı
Yalnızlık bir ağrı gibi çöktü başımıza
Uyuduk , bir daha uyanamadık."
sisler bulvarı’nda öleceğim
sol kasığımdan vuracaklar
bulvar durağında düşeceğim
gözlüklerim kırılacaklar
sen rüyasını göreceksin
çığlık çığlığa uyanacaksın
sabah kapını çalacaklar
elinden tutup getirecekler
beni görünce taş kesileceksin
ağlamayacaksın! ağlamayacaksın!
Yazarken
Düşünüyor insan yazarken- gerçekten bunları benden başka okuyacak kimse var mı diye. Yani laedri olarak gönderebilirim tabii ki her daim dünyaya, ama benim altımda benimle alay etmeden okuyacak, benim yazdığımı bilecek... İşte burada duraksıyor insan. Etrafta başkaları da varken yazmak çok garip değil mi? Sanat sanat içinse yazmak da benim için
Sevinçten mi, kederden mi nemlenmiş?
Gözler o gözler de; yaş o yaş değil
Güzelliğin bakışında demlenmiş
Bakış o bakış da; kaş o kaş değil
Gülüşünle kalbe kement atardın
Yakalayıp gönlünce keyf çatardın
Bir söz ile beni bana katardın
Diller o diller de; taş o taş değil
Volkan gözlerinle duman-dumandın
Hızlı geçen günler bitmez mi sandın
Her gün sırma saçlarını tarardın
Eller o eller de;saç o saç değil
Değirmenci seni elden gizlerdim
Gece gündüz yollarını gözlerdim
Peşin sıra endamını izlerdim
Gönül o gönül de; yaş o yaş değil
“İstediğin kadar taşı sula, taş büyümez.”
Bu cümle bir şeylerden vazgeçme sebebim oldu.
Elinizde güller, cebinizde taş.
Kaç yüzünüz var sizin kardeş, herkes ölümden çok korkuyor çünkü herkes nur içinde yatmayacağını iyi biliyor. Dağlar yer değiştirir, insanlar huylarını değiştirmez.
Bu havalar,
bir de cevabını bildiğimiz sorular çok bulantıyor.
Gerisi Leydızı Centın Mını..
Elinizde güller, cebinizde taş.
Kaç yüzünüz var sizin kardeş, herkes ölümden çok korkuyor çünkü herkes nur içinde yatmayacağını iyi biliyor. Dağlar yer değiştirir, insanlar huylarını değiştirmez.
Bu havalar,
bir de cevabını bildiğimiz sorular çok bulantıyor.
Gerisi Leydızı Centın Mını..
Hafızamı yoklayınca ne kadar acı varsa buldum çıkardım. Ama daha derinlere öyle bir gün gömdüm ki dağ olsa yıkılır, taş olsa çatlardı.
Dallarıma bülbüller değil kara kargalar konmuştu o gün.
Anti romantikler için taş devrinden kalma benzetmesi yapmam bundan sonra:) Adamlar taşı konuşturmuş :)
"Taş bile dile geliyor konuşuyor ama insan konuşmuyor. Konuşunca da çok konuşuyor. Ne kadar fazla konuşursa o kadar fazla yalan söylüyor."
-Leyla ile Mecnun/27
youtu.be/Zd5j5NFiCZM?si=.... Bu yağmur, kanımı boğan bir iplik,
Tenimde acısız yatan bir bıçak.
Bu yağmur, yerde taş ve bende kemik,
Dayandıkça çisil çisil yağacak.
Bu yağmur, delilik vehminden üstün,
Karanlık, kovulmaz düşüncelerden.
Cinlerin beynimde yaptığı düğün,
Sulardan, seslerden ve gecelerden…
Yaşımı mı sordun bana.?
Çocukluğumu çıkar hesaptan
Birkaç uyduruk oyuncak
Çerden, çöpten, çamurdan.
Tutamadığım gençliğim var
Boyum ha uzadı,
ha uzayacak
Kalbimin kırıldığı her noktayı, daha güzel çiçeklendirecem
Çünkü ben çiçek bahçesiyim yoluma taş çıktı diye açmamaya ,solmaya çalışmayacam