Yılkı Atı
Öğleye doğru atlar hem uykularını almışlar hem de doymuşlardı. Aygır'ın kişnemesi duyuldu. Yeniden tepelere yöneldiler.
Aygır'ın kişnemesi, Çılkır'ı telaşa düşürdü. Yerinde duramaz oldu. Doru'ya "Haydi yürü" der gibi baktı. Kısrak hiç oralı değildi. Fazla duramadı, tepeye yönelen atların peşinden yürüdü...
Doru yine hiç oralı
Sayfa 68 - ÖtükenKitabı okudu
Bölüm 1
Ama göklerdeki Akşam Yıldızı' ndan yansıyıp yeryüzüne akan bir ses dalgalandı kalbinde:
" Akşam Yıldızım!" İç sesi değildi bu, hayır,
on iki bin yıl önceden bir sesti. Hepsini
çok net duyabiliyor, anlayabiliyordu. Mabet kuran taş işcilerine ait eylemler, hitaplar, itirazlar veya kabuller...Nasıl olupta bu dili biliyordu? Rüya gördüğünü düşündü. Uyanmak istedi ama gözünü gökyüzünden alamadı. Ve birden, bütün o seslerin arasında onun sesini duydu; her zaman akıcı heyacan verici ve neşeli edasıyla:
" Neredesin Akşam Yıldızım?!"
Sayfa 21Kitabı okudu
"Sır" öykümden pasaj.
.
.
.
.
Muhatapsız kalmak, en çok da şu an yaralıyor beni. Hakikatimin dili düğümlendi. Var oluşumun sancısı, taş düşürmeye benzemiyor. Kimse duymuyor mu beni?’’ dedi. Oysa, hiç ses duymadığı gibi hareketlenme de göremedi. Ağlamaya başladı. Yeniden gökyüzüne baktı. Birkaç tane yıldız gördü. Gözyaşlarını sildikten sonra konuşmayı sürdürdü: Uğruna katlanılacak olan nedir, konuşun! Nasıl bir özgürlük ki bu, dört yanım prangalarla kuşatılmış, nasıl bir yok oluş ki bu, içimde tüneyen kuşlar da kaybetti göç yolunu? Cevap verin! Maketten yarattığım dünyamı, bulanık renklere boyadım. Lütfen, cevap verin! Kimse yok mu?’’ diye bağırdı, ses yoktu.