Kahraman Ordumuza
" Korkma, sönmez bu şafaklarda yüzen al sancak;
Sönmeden yurdumun üstünde tüten en son ocak.
O benim milletimin yıldızıdır, parlayacak;
O benimdir, o benim milletimindir ancak.
Çatma, kurban olayım, çehreni ey nazlı hilâl!
Kahraman ırkıma bir gül... Ne bu şiddet, bu celâl?
Sana olmaz dökülen kanlarımız sonra
Tasarım gerçeğin ta kendisidir, insan bir kez tasarlasa, düşünde canlandırsa gerçekleşmemesi için neden yoktur.
Kendine bak - kendini hiçbir zaman anlamayacaksın. Çünkü kendini bir dizi tasarım içinde görüyorsun, sonunda da dağılıp gidiyor hepsi. Çünkü kişi kendisine dışardan bakamaz, zira kişi kendisinin nasıl göründüğünü sahiden görmez, çıkarsayabilir ancak. Kişi kendine gerçi, bu koşullar altında ben biz başkası için ne derdim, diye sorabilir. Ama yanıt şu: Bilemezdim. Bilseydim de, o başkasıyla ilgili haklı olduğum konusunda birşey söylemiş olmazdı. Kişinin kendi üzerine sığ bir yargıda bulunması, kendisini ucuz bir biçimde şu ya da bu komedinin ya da trajedinin oyuncusu sayması, bunları bir başkası için yapması kadar iğrenç bir şey. Düşün ki, başına ne gibi bir mutsuzluk, nasıl bir acı gelirse gelsin, bu sen kendin hakettin.
Sayfa 108Kitabı okudu
"Sanat olarak sinema, oldukça ayrıcalıklı bir durumda. Dayandığı ögeler, oluşturduğu dille teknik, daha doğrusu teknik birleşimi. Gördüğüm filmlerden bazıları bir türlü silinmiyor belleğimden. Lang'ın, ben doğmadan çevirdiği insan-robotlu yeraltı kentinin Metropolis'i, sonra Whale'ın Frankenstein'ı, hele Chaplin'in geçenlerde kaçıncı kez büyük bir tatla seyrettiğimbl Modern Zamanlar'ı. Şimdi, burada anımsamadığım daha başkalarıyla birlikte bütün bu filmler, tasarım gücümü zenginleştiren, düşünmeye atılım kazandıran, akıl genişletici tatlar. Gene de tekniğe ilişkin sorunlarıma yanıt değil."
Sayfa 26 - İstanbul: Ara Yayıncılık, 1989.
Gerçekte, yapılar olmadan ne uygarlık, ne de insan türü hayatta kalabilir. Bu, tasarım için oldukça makul bir çıkış noktası olabilir.
Ben ezelden beridir hür yaşadım,hür
yaşarım.
Hangi çılgın bana zincir vuracakmış?
Şaşarım!
Kükremiş sel gibiyim; bedenimi çiğner
Aşarım;
Yırtarım dağları, enginlere sığmam
Taşarım.
