Handân ol ey gönül ki visâl ihtimâli var
Firkat kemâle erdi kemâlin zevâli var
Taşlıcalı Yahya
Ey gönül! Artık gül, çünkü sevgiliye kavuşma ihtimali var. Ayrılık en son noktasına, kemâle, zirveye ulaştı. Her kemâlin bir zevāli, bitişi var.
Ganîdir aşk ile gönlüm ne mâlim ne menâlim var
Ne vasl-ı yâra handânam ne hicrândan melâlim var
(Aşk ile zenginim ben / malım mülküm yok;
yâra kavuşmak ile de sevinmem, ayrılıktan şikâyetim de yok.)
Taşlıcalı Yahya
Dil hanesini yık, koma taş üstüne taşın.
Sen yap anı eller ana virane desinler,
Gönlünde senin gayr ü siva sureti neyler
Lâyık mı bu kim Kabe'ye büthane desinler
Taşlıcalı Yahya
"Cân atar karşu çıkar izzet eder ey Yahyâ
Hançer-i dilber ile bir çıkışur cân olsa."
Taşlıcalı Yahya Bey
Sevgilinin hançeri ile baş edebilecek bir can olsaydı,
hemen karşılar, can atar, ona saygı gösterirdi Ey Yahya.
Ganîdir aşk ile gönlüm ne mâlim ne menâlim var
Ne vasl-ı yâra handânam ne hicrândan melâlim var
Ne sağ olmak murâdımdır ne ölmekten kaçar cânım
Cihânda hasta-i aşk olalı bir hoşça hâlim var
Taşlıcalı Yahya Bey