Bir kimse, sana dinî yahut dünyevî bir mesele hakkında bir şey anlattığında, anlatılanı biliyor olsan dahi önceden hiç duymamışçasına büyük bir dikkat ve özenle konuşanı dinlemen, konuşmanın sonunda da anlatılanlardan istifade etmiş izlenimi vermen, arif kimselerin güzel hasletlerdendir. Zira bu davranışınla karşındaki zatı şevke getirip mutlu etmiş, kendini de kibir ve fena ahlaktan korumuş olursun. Nitekim konuşanın sözünü kesmek, gerçekten çirkin bir iştir.
|Abdurrahman es-Sa’dî, er-Riyâdü’n-Nâdira (s. 548)
Atâ bin Ebî Rebâh rahimehullâh şöyle söylemiştir:
“Bir adam yanıma gelir ve bana bir hadis aktarır, ben de hadisi ilk kez işitiyormuşçasına dikkatle dinlerim. Oysa mebhûs hadisi, daha bu adam doğmadan evvel ben zaten biliyorumdur.”
|Siyer-i A’lâmu’n-Nübelâ (5/86)