İthaki Bilimkurgu Klasikleri serisinden okuduğum 41. kitap oldu. Ray Bradbury günümüzde sıklıkla efsane eseri Fahrenheit 451 ile anılıyor olsa da bence onun en başarılı yönü yazdığı bilimkurgu öyküleridir. Kaldı ki, Fahrenheit 451'i de distopik bir öykü olarak değerlendirmek mümkün.
İncelemenin ilk kısmında kitapla ilgili genel bilgileri ve
murakami'nin son zamanlarda piyasaya sürülen, dört illüstrasyonlu kitabından biridir. diğerleri için;
(bkz: tuhaf kütüphane)
(bkz: uyku)
(bkz: doğum günü kızı)
kitabın içeriğinden bahsetmeden, illüstrasyonlu kitaplarında öne çıkan bir konudan söz edelim önce; büyük puntoyla yazılmış hepi topu 76 sayfalık bir öykü kitabı için türkiye şartlarında yüksek fiyatlı bir kitap. tabii burada, kısa bir öykü olmasından mütevellit, murakami okuyan, murakami okumayı seven insanlar olarak, Kitabın fiyatını eleştirmek en doğal hakkımız, aslında söylemek istediğim; murakami'nin öykü kitapları, ciltli ve karton kapak olarak iki farklı seçenek ile basılmış olsaydı belki, ticari kaygı ile basılmadığına inanabilirdim. bu benim kişisel fikrim.
spoiler kaçabilir dikkat diyelim;
kitabın ilk bölümü, açlıktan, mideleri sırtlarına yapışan çocukların, mahallelerindeki bir pastaneye saldırmaya - çalmaya değil- karar vermesiyle başlar. Olaylar umdukları gibi devam etmeyince, bu saldırı, zihinlerinde hiç unutamayacakları bir yere yerleşir.
Kısacık olan ilk bölümde verebileceğimiz detay çok az. ikinci bölümde ise, bu saldırıya karar veren çocuğun artık büyüyüp evlendiğini okuyoruz fakat bir sorunu var ki bir türlü çözüm bulamıyor: o da bir türlü doymaması, bunun nedenini kitapta ilerledikçe anlıyoruz, bahsedilen bu sorunu eşiyle birlikte çözmeye çalışıyorlar ve ortaya ilginç bir eylem çıkıveriyor.
murakami'yi takip eden bir okursanız, tavsiye ederim; ama illaki okumalısınız diyemiyorum.
Lovecraft dünyasına henüz aşina değilseniz başlangıç kitabı olarak tavsiye etmem. Fakat Cthulhu mitosu ile ilgili bazı hikayeleri okuduysanız bu roman(veya uzun öykü?) oldukça tamamlayıcı olucaktır.
Oldukça ayrıntılı bir kayaç, fosil tasviri ve açıklaması olsa da ben okurken bir an bile sıkılmadım tam ve tam aksine, o kısımları okurken, Lovecraft'ın nasıl bir bilgi birikime sahi olduğunu gördükçe oldukça şaşırdım.
Tomris Uyar'ın ilk öykü kitabı. Tomris Uyar tamamen kendine özgü. Bunu öykülerinde her anlamda görebilirsiniz. Yaza Yolculuk da çok güzeldi. Tavsiye ederim.
Oldukça kısa bir öykü ancak derin anlamlar taşıyor. Kitap bir akıl hastanesindeki hasta ve doktor arasındaki felsefi çekişmeleri anlatıyor. Çarlık Rusyası'nın o soğuk kayıtsızlığı sınıf ayrımı çok iyi işlenmiş. Betimlemeler ve tavsirler çok kuvvetli. Altıncı koğuşu gözünüzde canlandıracak kadar iyi betimlemeler var. Kitap beni çok etkiledi ele alınan konu o kadar ustaca işlenmiş ki kitapta altını çizmediğim cümle kalmadı. Mutlaka okumanızı tavsiye ederim.
Kitabın arka kapağında şöyle bir bilgi var. Rus devlet adamı Lehin kitabı okuduktan sonra 'kendimi altıncı koğuşa kapatılmış gibi hissettim' cümlesini kurar.
Çok severek okuduğum oldukça ilginç bir anlatımı olan Konstantiniyye Oteli kitabı ile ilintili bir öykü. Yazarların gölgelerinin mahlasları olduğunu görüyoruz bu öyküde. En sevdiğim yazarların, kendi aralarında yaptıkları bir sohbete katılmışım gibi hissettim okurken. Tabi ki Livaneli severlerin düşünmeden alıp okuyacağı bir kitap ancak hiç Livaneli kitabı okumayanların da mutlaka okumasını tavsiye ederim. Bir kitapla bir çok yazara dokunacaksınız.
