Tayfun Yavuz
@tayfnyavz
Bir Delinin Mektupları kitabının yazarı
Yazar
Lise
İZMİR
İzmir
4 reader point
Joined on January 2021
Şu anda okuduğu kitap
Sen artık benim, hiç batmayan Güneşimsin, bir kere güldün itiraz istemiyorum
Bir an önce bu dünyadan kurtulmak istiyordu, bunu bir kaçış yolu gibi görüyordu ancak istediği olmuyordu, olacaktı ancak bu sefer hayattan kopmak istemeyecekti. Yıllar sonra aldığı ölüm haberi onu mutlu etmeye yetmemişti, ölüm de çözüm olamamıştı.
Sana dünyaları veremem ki zaten böyle bir imkânım olsa da sana bu dünyayı vermem çünkü bu dünya kötü, sen ise her şeye rağmen çok ama çok güzelsin. Güzel olan her şey senin güzelliğinin yanında sönük kalır. Seni çok seviyorum, sen benim ruhumsun. Nefes biter, ömür biter, hayat biter ama ruh ölmez, sen benim ölümsüzlüğümsün.
Reader Follow Recommendations
Gözlerimi ilk kez Güneş ışıkları, kuş sesleriyle açtım. Bu sabah ilk kez insan olduğumu hissettim.
İçim içime sığmıyordu, koşup, zıplamak, bağırmak geliyordu içimden ancak benim deli olduğumu anlamamaları için bir şekilde kendime engel olmaya çalışıyordum…
Hadi sen şimdi, seni sevenlerin, ailenin yanına git. Belki bir gün ben de ailemin, sevdiklerimin yanına giderim. Onlar belki bir gün beni severler de o zaman onların yanında olurum, olurum değil mi? Onlar beni bir gün de olsa severler değil mi, neyse güle güle…
Kimin bedduası takıldı ayaklarıma, kimin bedduası kapattı beni bu kutu gibi odaya, benim anılarımı kim çaldı, kim hayallerimi alıp sırra kadem bastı?
Bencil değilim ben, deli diyorsunuz ama deli filan da değilim, ulan hepinizden daha iyiyim ben, hepinizden daha akıllı, sizsiniz lan deli. Bu duvarların dilinden anlamıyorsunuz, gecenin karanlığından, bu dipsiz karanlığın ıssızlığından korkuyorsunuz. Ben karanlığı giyiyorum her gece, siz ise ışıksız ilerleyemiyorsunuz. Korkunuzum lan ben sizin, en büyük korkularınızdan biriyim, deli değilim ben, adım deli değil lan, değil be, değil, adım da deli değil, ben de deli değilim…
Onun hayalini de görmüyorum, kendisini de, hem rüyalarıma filan da girmiyor. Her uykum onsuz birer kâbus oluyor. Korkuyor muyum onu da bilmiyorum. Burası onsuz hiç güzel değil. Güzel o, çok güzel, valla çok güzel, benim gibi çirkin bir Deli’yi ne yapsın…
Adımı bile bilmiyorum, deli herhalde adım Allah’ın delisi gel buraya diye çağırıyorlar beni, deli kötü bir sözcük değil mi? Annem, babam bu ismi mi koymuşlar bana, hiç mi sevmemişler? İnsan, oğluna hiç deli diye isim koyar mı? Koymaz, neden deli diye çağırıyorlar beni? Peçetem de yok, ellerim ıslandı, gözyaşlarımı silemiyorum…
Mektup - 1
Merhabalar, kimse var mı, kimse görüyor mu yazdıklarımı? Ses yok, demek ki kimsecikler yok, o zaman rahat rahat her şeyi yazabilirim, çabuk olmalıyım, yakalanmadan bitirmeliyim. Şu kendini beğenmişler yazdıklarımı görürlerse al başına belayı, dillerinden de kurtulamam. Neymiş uyumamız lazımmış, bir sor bakalım uykum var mı? Yoksa eğer
O da sana benziyor biliyor musun? Senin gibi bembeyaz giyinmiş. Kar kadar beyaz elbiseleriniz. Bunları nereden buluyorsunuz? Bana da getirir misiniz? Bembeyaz giyinmek istiyorum. Bu mavi elbiselerden çok sıkıldım. Sen almadın mı? Hediye mi ettiler? Anladım. Söyler misin bana da hediye etsinler lütfen! Yine gitme vaktin geldi değil mi? Senin illaki sevdiklerin, seni sevenlerin, arayıp soranların vardır., Şey, rica etsem beni de sevebilirler mi?