"Gregor Samsa bir sabah bunaltıcı düşlerden uyandığında, kendini yatağında dev bir böceğe dönüşmüş olarak buldu." Hayatımda okuduğum en güzel giriş cümlesi. Girift bir cümle olduğu aşikar. Tek bir cümleden birçok anlam çıkarılabilir. Kafka' nın bu muhteşem eserini okurken okuyucunun kendini Gregor' un yerine koyup empati yapmaması, onun gibi düşünmemesi, onun çektiği acıları ve sıkıntıları düşünmemesi olanaksız. Kafka, bu eserinde bizlere toplumun düzenini ve işleyen sistemi nasıl eleştirdiğini gösterir. Gregor' un o monoton hayatını, sistemin bir parçası olarak bize anlatır. Ama işte bir gün Gregor bunaltıcı düşlerden uyanınca her şeyi anlar. İşe gitmek istemez. Farklı bir yaratıktır artık o. Bir süre sonra ailesi bile ondan ümidi keser.
- Eserde en çok "Yalnızlık" teması üzerinde durulmuştur. Çünkü Gregor sistemin işleyen bir parçasıyken ailesi yanında fakat bu düzene baş kaldırınca küçük kardeşi dahil herkes onu yalnız bırakıyor. Kafka' nin yaşadığı dönem ve şehire bakarsak; Prag gibi evlerin, kiliselerin, kulelerin taa gökyüzüne kadar uzayıp giden yapıların arasında insanın kendini bir böcek gibi hissetmemesi sizce normal mi?
