Meslektaşım, iletişim mezunu ve değerli bir araştırmacı. Elbette ki benden cok farklı görüşlere sahip olsa da onu eleştirecek değilim sadece bir konu hakkında fikir beyanında bulunacağım. Farklılıklara saygımız var sayin Levent Yılmaz. Fakat ermeni soykırımını destekleyen yazınız ile okurlarınızı üzdünüz. Zaten Ermeni ve soykırım kelimesini aynı
Türk Ermeni ilişkileri oldukça hassas bir konu. 19. yüzyılın sonlarından başlayarak gerilen ilişkiler, günümüzde bile hala sıcaklığını koruyor. Aslında biz bu gerginliğin 1915 Ermeni tehciri ile başladığını zannediyoruz, ama daha önceki tarihlerde, kızıl sultanın padişahlığı zamanında, gerginliğin ilk tohumları atılıyor. 1890'lı yıllarda osmanlı
Sıcacık bir kitap “İstanbul Anıları”. İki bölümden oluşuyor. İlk kısım 1897-1906 yılları arası İstanbul’unu Hagop Mıntzari’nin birebir tanıklığından, sanki siyah-beyaz bir filmde izliyormuşçasına canlı ve keyifli bir anlatımla seriyor önümüze. Dönem, II. Abdülhamit dönemi. Motorlu taşıtlar henüz yok. Tramvayları atlar çekiyor, boğazda iki yaka
KUSURLU VE EKSİK YAZILMIŞ OLABİLİR!!! Evet sonunda okumayı bitirdiğim bu kitabın bana hissettirdiklerini sizinle paylaşmak istedim.
Öncelikle yazarın dili beni mest etti. Günümüz yazarları için sık sık yaptığım eleştirilerden biridir aslında( kendi içimde eleştiririm) dillerinin
İttihat ve Terakki'nin on yıllık iktidar döneminin beyin adamı olan Talat Paşa, partinin önde gelen askeri kanat liderleri Enver ve Cemal Paşalar ile uyumlu ve eşgüdümlü bir şekilde ülkeyi yönetmiş, ülkenin yararı için hiçbir şeyden çekinmemiş, kararları cesurca alabilmiştir.
Partinin iç yapısına ve dinamiklerine hakim, örgütü elinde tutan
"1915 yılında Ermeniler Van'da katliyam yapıp Van merkezli Ermeni Devleti'nin kurulduğunu açıklayınca 'Tehcir Kanunu' ile Ermeniler Suriye, Lübnan ve Hatay'a gönderildi." 🕊️
#Kafkas Cephesi
#Tehcir Kanunu
"Migirdiç Margosyan, Ermenilerin kavaragan kraganutyun dedikleri ve Türkçe'ye 'köy edebiyatı" veya 'taşra edebiyatı' olarak çevrilebilecek bir ekolün yaşayan son temsilcisi olarak adlandırılagelmiştir."
Ermeni taşra edebiyatı olarak adlandırılan bu türü çok severim ama sadece yazarların ulusal kimlik farkından dolayı böyle bir
Lâ: Sonsuzluk Hecesi kitabını, 10-12 yıl önce okumuştum. O zaman tarzına ve üslubuna hayran olduğum yazarın, başka bir kitabını okumak kısmet olmamıştı. Ancak, kitapçıda kitapları incelerken, başka bir müşterinin kitabı aldığını görünce, bende de okuma isteği oluştu ve kitap grubumuzda değerli okur arkadaşlarım @randallflagg007 ,
Çocukluğumuzdan bu yana “Ermeni meselesi” hakkında bir sürü şey okuduk, duyduk. Tarihçiler tarafından bu olay “soykırım mı, sürgün mü?”, “2 milyon kişi mi öldü, 5 milyon kişi mi?”, “önce Ermeniler mi saldırdı, Türkler mi?” konuları çevresinde döndürülüp durdu, hala da öyle. Siyasetçiler nezdinde ise yılda bir kez Amerikan Başkanı çıkıp “soykırım”
