Sevdiklerimizin değerini bilelim:(
(okumak isteyenler için çok uzun ama duygusal bir metin bırakıyorum buraya -bendenizden-)
(Askerden dönen Necmi'nin annesini kaybetmesi üzerine arkadaşına bunu anlatması)
Necmi başını büküp olayları tek tek anlatmaya başladı. ‘Valla devrem ne sen sor, ne ben söyleyem. Bizimkiler de bilmez ama benim sonum yakındır. Benim Valideyi hatırlar
İhtiyarlık beni kendime olduğum gibi korursa, yani en iyi yanımla olduğum gibi korursa ihtiyarlığı bırakacak değilim. Gelgelelim zihnimi bozarsa, onu parça parça koparıp yok ederse, bana yaşamı değil, bir tek soluğumu bırakırsa bu çürümüş, çökmek üzere olan yapının üstünden atlar geçerim. Hastalıktan ölerek kurtulmak istemem, yeter ki hastalığım iyileşebilecek olsun, ruhuma zarar vermesin. Acı çekiyorum diye kendi ellerimle yaşamıma son vermeyeceğim; bu tür ölüm, yenilgidir. Yok, bilirsem ki bu acıyı hep çekmek zorundayım, çıkar giderim bu yaşamdan; acı çekiyorum diye değil, acım yaşamak için bulduğum her nedene karşı bir engel olduğu için. Acısı yüzünden ölen insan zayıf ve korkaktır, acı çekmek için yaşayan insan da akılsız.
Sayfa 199Kitabı okudu
Mutsuzluğun nedeni başarısızlıktan gelmemeliydi, hele hayal kırıklığı asla gözyaşlarının nedeni olmamalıydı... Neden insanlar bir türlü anlayamıyorlar hayattan hiçbir șey beklememeleri gerektiğini, diye düşündüm. Neden binlerce kitap, film, șarkı, șiir umudu tek hayat kaynağı olarak göstermiş, diye düşündüm...Ve neden bu kadar içi boş bir duyguya, acımasızca cezalar yağdırabilecek bir arzuya hayran kalınır, diye düşündüm... Hiçbir zaman ümit etmedim. Umutla tanışmadım. Eğer mutsuzluk, istediğini bulamamaktan, hayalini gerçekleştirememekten kaynaklanıyorsa sıradanlaşır. Sadece adı kalır. Güler geçerim sınavlarında başarılı olamadıkları için ağlayan gençlere, sevdikleri terk ettiği için intihar eden kadınlara. Kolay mı bu kadar tanımak mutsuzluğu hayatın karanlığında? En anlaşıldığı noktada başlar bilinmezleri hikâyenin. Kolay mı hayat, daha zengin olamadığı için bir adamın ağlayacağı kadar?
Sayfa 279 - Doğan KitapKitabı okudu
Kpss'nin atanmak için bir son olmayıp başlangıç olduğunu anladıktan sonra ahirete atanmaya karar vermiş bulunmaktayım. Mülakattan geçeceğime sırat köprüsünden geçerim. Komisyonuma münker ile nekir gelsin. Sokrates gibi savunamam kendimi. Aristoya özendim işte. Farabi'den etkilendim. Yaptim bir cahillik. Sadece öğretmen olmak istedim. Peygamber mesleği dedim eee ilk emir de "oku" olunca olur dedim okurum. Okudum. Vallahi ben masumum. Başıma gelenler benim suçum değil. Seçimlerim benim seçimim değil. Tek günahım atanamamak da değil. Firavunsam eğer ben kızıldenizi zaten geçemem. Kuyuya atan bizzat Yusuf'un kendisi bu sefer. Baba beni okula gönder diye reklamlar vardı esiden. Baba beni okuldan al diye reklamlar yapın artık lütfen. Üniversite kapıları sonsuzluğa açılırken cereyan yapmıyor fırtınalar koparıyor. Devlet kapısı ise kapanmıştır. İstikamet ahiret. Cennetin kapısını kırmaya gidiyorum ben. 🖐️
Ebu Hureyre, çok hadis rivayet ettiğini söyleyenlere karşı kendisini şöyle müdafaa ediyordu: "Halk (itiraz mahiyetinde) diyor ki: Ebu Hureyre çok hadis rivayet ediyor. Eğer Allah'ın kitabın-da şu iki ayet olmasaydı bir tek hadis bile rivayet etmezdim: (Ebû Hureyre bundan sonra Kur'an'ın ikinci suresinde yer alan 159 ve 160. ayetleri okumuştur. Bu ayetler mealen şöyledir: İndirdiğimiz o açık ayetlerimizi ve doğruyu -biz kitapta insanlara onu pek aşikâr bir surette bildirdikten sonra- gizleyenler yok mu; işte onlara hem Allah lanet eder, hem de lanet ediciler. Ancak tövbe edenler, hare- ketlerini düzeltenler ve hakikati gizlemeyip iyice açıklayanlar başka. Ben artık onların günahlarından geçerim. Ben en çok tövbeyi kabul edenim; en çok esirgeyenim).
Sayfa 67Kitabı okuyor
Geçerim kurduğum hayallerin altından
Bir gökkuşağının altından geçer gibi
Budakları kalın ellerimi andıran
Asmaların yanıbaşından
Yüzümde bir garajın tutulmaz akşamıyla
O geçimsiz akşamla
Ve mutlaka kayalardan doğmuş olan
Göğün mavi yapamadığı bir şahin
Başımın üstünde tek başına.
Edip Cansever