Ayrılık Sevdaya Dahil
Açılmış sarmaşık gülleri kokularıyla baygın
En görkemli saatinde yıldız alacasının
Gizli bir yılan gibi yuvarlanmış içimde kader
Uzak bir telefonda ağlayan yağmurlu genç kadın
Rüzgar uzak karanlıklara sürmüş yıldızları
Mor kıvılcımlar geçiyor dağınık yalnızlığımdan
Onu çok arıyorum onu çok arıyorum
Her yerimde vücudumun ağır yanık sızıları
Bir
Beşinci Mektup
Ayrılık diye bir şey yok.
Bu bizim yalanımız.
Sevmek var aslında, özlemek var, beklemek var.
Şimdi neredesin? Ne yapıyorsun?
Güneş çoktan doğdu.
Uyanmış olmalısın.
Saçlarını tararken beni hatırladın, değil mi?
Bugün çok güzel bir şey öğrendim. Geç de olsa, bu hayatta sırtımı dayayabileceğim tek kişilerin babam, annem ve ablamlar olduğunu fark ettim. Şu saaten sonra A.Abim ve erkek kardeşime bile güvenim yok.
Kendimi mutlu gördüğüm fotoğraflarda tanıyamıyorum.
Benimdir hiç şüphesiz bu.
Ben inkar etmeye kalksam yanımdaki insanların tanıklığından anlaşılır.
Keçilerini otlatan çoban kendi sürüsünde olmayanı nasıl çıkarırsa
Ben de fotoğraflarda çıkan yüzlerime bakıp hayretler içersinde kalıp
Bu benim ya diyorum.
İyi hoş insanımdır çoğu zaman kendimi
sanırım içimdeki sikimsonik düşünceleri dökeceğim. insanlardan midem bulanıyor, yaptığım her iyilik suistimal edildi ve saf bi gerizekalı olmam boktan olaylar yaşattı. beni bu hayata tutan tek şey yazmak ve filmler oldu. sinemayı seviyorum ve gerçekten çok güzel. bir yandan senaryo yazma çabam ve hayatımdaki sorumluluklar beni yıktı. ben. sadece ölmeden önce güzel izler bırakmak istiyorum. çünkü biliyorum ki bu dünyaya karşı sorumluluklarım olmalı. öğretmeyi ve yeni bakış açısı sunmayı seven biriyim. hırslıyım ve inatçıyım, uğraşmayı severim. topluma yararlı olacak şekilde çalışmak benim için cenneti bile ifade edebilir. okuduğum kitaplar beni geliştiriyor ve yazarak insanlara öğrendiklerimi anlatmaya devam ediyorum. alıntı paylaşmak bile okuyan kişinin bakış açısını değiştirebilir. boktan kişiliğimle yazdıklarım çok çelişiyor, benim tek soluklanma alanım yazmak oldu..