Emire Nişli
SMYRNA AMAZON KRALİÇESİ (İZMİR)
Ah! İzmir'im, canım İzmir'im, SMYRNA ...20 yıl kavuşma hasretiyle yandığım özel şehrim benim. Denizine, kıyısına, kokusuna, insanına, taşına, toprağına. Allah'ım her şeyine yandığım şehrim.
Şimdi nefes alabildiğim ve ruhumu yeniden besleyebildiğim aşık olduğum aşkım SMYRNA.
"Bu ne biliyor musun?
Hayatına neredeyse eksiksiz devam eden bir kadının yüzleşmesi bu.
Bir anda bir adamın gelip tüm boşlukları doldurması
ve sonra çekip gitmesi.
Berzah 1.
Efkar yatağında yatmaktadır. Hemen yanında prize takılı olan telefonunun, 07:55 sabah alarmı çalmaya başlar. Cebelleşir ilk alarmı kaçırır. 08:05 alarmı tekrar çalar, baygın bir halde çalan alarmı kapatır. Yine rüya alemine dalar. Alarm 08:10 tekrar çalar, kapı da ikinci sağlam alarmı belirir…
“Hadi oğlum işe geç kalacaksın, bismillah de
Gaye SÜNER
Gecenin zifiriliğine seni çizdim
Ucu yanık sigaramın dumanıyla
Kahvenin en acısını seçtim
Sabahın ilk ışıklarına şahit olmak amacım
Dert keder bitiyor sanki
Yeni güne taze umutlarım yeşeriyor
Baharın mis kokusu dolduruyor ciğerlerimi
Seni unutmak kaçınılmaz biliyorum
Zevk almaya bakıyorum
Seni hatırlatıyor diye deniz
Atıyorum kendimi suyun
Lemi Özgen kaleminden /Bekle beni
“Sanki önceden anlaşmışlar gibi, iki taraf da ansızın sustu. Luftwaffe’nin kuşatmadan beri kentin üzerinde düzenli olarak uçurduğu Messerschmitt ile Stuka’lar nedense ilk seferden sonra bir süreliğine o gece bir daha havalanmadılar. İşaret fişeklerinin fosforlu yeşil ve yaldızlı mor renkli ışıklarıyla yer yer aydınlanan karanlık gökyüzünde,
Sonbaharda bile kestane çiçeklerinin tozlu, yumuşak kokularını hissedebiliyorum; yani o saatleri bir kez daha hayal ederken bunu onları kaybetme korkusuyla değil, tekrar kavuşma sevinciyle yapıyorum. Stefan Zweig